Biz saplantı oluruz. Bizim doğamız bu. Zaman, çıkrıktaki iplik gibi kıvrılıp birikirken aynı yolda daireler çizerek döner dururuz; adımlarımızı birbirimizinkine uydururuz; tekrar tekrar aynı masalları sahneler, aynı hareket dizinlerini tekrarlarız. Desenler hoşumuza gider. Rahatlatıcıdırlar. Bazen ufak değişiklikler olur - ev yerine araba, adı Yelena olmayan bir kız. Ama bir fark yoktur gerçekte. Hem de hiç.