Qîza me bi qîma xwe ye.Ew çi,çawan bixwaze,em ê wisa bikin.
Qîm:yetme
Şev hişyar dibe û însan û însanetî dest pê dikin û radizên... Gelo ev yeka ji bo me însanan qeder e? Siûda însan û
însanetîyê ev e?... Lê wisan dixuye ku qedera min dê weke
qedera însanên din nebe. Belê, ew dê nebe... Ez bî vê yekê kêfxweş dibim. Ez çawan binivîsim... çavên min hew weke
berê ne, ez hêdî hêdî kor dibim... Her tişt lî ber çavên min
reş dibin. Ez hew dikarim binivîsim û bixwînim. Ez dibim
şirîkê dinya tarî. Ez dê, êdî, xwe berdim hembeza dinya
tarî û li stranên wê guhdarî bikim... di nav xewnen wê de bigerim. Ez dizanim; ez dê di dinya xwe ya nû de tiştên nû
keşf bikim û kêfxweşiyên nû bibînim.
Li welatê me ji gotin hem bi şixule dilovaniye rabûbû û çirok, riwayet û serpêhati afirandibûn da ku me bizanibüya ta dewr û dewranên me yên borî çawan bûn, hem ji bi şixule tîr, mirtal, şûr û tivingê rabûbû û hin însan, ehl, qewm û ziman bi nax kiribûn. Gotin hertim hem di xizmeta derewan hem ji di xizmeta rastiye de bû. Ez ji ders û tecrubeyên heyata xwe hin bu bûm ku gotin diviya di xizmeta insên de büya û birinen insen, ku insan çu carê bêbirin nedibu, bicebiranda.
Sayfa 285Kitabı okuyor
Zîmân
Dil pir dixwaze ku Hêvî hêviya kurdanbe,
Di warê ziman û zanistî her xwedî şanbe,
Zaravayên me bighîne serhev di pêşende,
Kurdan nehêle di nava cihanê şermende,
Heya bi îro em tenê bê zar û ziman bûn,
Di nava gelan pir bi şûnda gelek nezanbûn,
î ro jî dibînim gelek xwendayên me kurdan,
Gelparêzin ew haya wana nîne ji ziman,
çawan bê ziman gel di cîhan tête parastin?
Bi çi lebatî maf û rûmet hatine xwestin…
Tenê bi ziman mirov cuda bûye ji dehban,
Pê xwend zana bû firiya xwe gihande ezman
Lewre divê em ji bo ziman xwe biwestînin,
Heya bikarin kurdan ji tengiye derînin,
Bijîn kesên kû ji bo ziman dikin xebatê,
Ew in berê gel diguhêzin rêya felatê.
20.01.1984
Lawê Gel
Lawê gelê min, bes tu ma ye qels û nivistî,
Di warê xebat, ji bo welat gelekî sist î ,
Bêgane ma ye ji mafê gel, ma tu naêşî ?,
Ha xortên cîhan bi hezaran xwe didin kûştin,
Holê dikarin gel vejînin bi rûmet û şan,
Qîma xwe nanîn bi bindestî, divê aza bin,
Ji bo van kesan, di nava gel, qet mirin nîne,
Dîrok dibêje: Kurd jî berê pir fedakar bûn,
Iro
Ho xort!
Xortê kurd.
Pêşengê xebat.
Hêviya welat.
Kurê bav û dê.
Ji bo azadî.
Ji bo serbestî.
Bi şev û bi roj,
Ji dîwana Bahoz, şam, 1956
Gurê pîr
Dibên li nav Xidirsor,
di binhêla Kawê jor,
gurek bûbû pîr û jar.
Pê nedibûn raw û kar.
Dît gurekî pişt hêşîn,
şeng û oflaz û narîn.