Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
"Yaşamayı kaçırdığımız her dakika” dedi beyaz saçlı adam, “hikayemizi bir dakika eksik bırakıyor.”
✒️ Gökhan Özcan✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
Bir halin bir halini tutmuyor” dediler. “Çünkü bir an bir anı tutmuyor” dedi küçük bir sessizliğin ardından.
✒️ Gökhan Özcan ✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
İnsanlığını kafasına takanların, etrafına kalbinden bakanların, fikrine efkâr katanların hayatında hiçbir yere kestirmeden gidilmez. Onların hayatında hiç kısa yol yoktur. Onlar için her yol uzun yoldur. En çok onlar yorulurlar ama ömürleri kaç sene sürerse sürsün, en çok onlar yaşarlar.
✒️Gökhan Özcan✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
İki nokta arasındaki en düz çizgiye hasret denir.
Lafı döndürüp dolaştırıp denize getirenlerin balık burcunda olduğunu akıl edemedi mi hâlâ astrolojik zeka?
✒️Gökhan Özcan✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
Yaşayıp giderken, gün gelir, elinin bir türlü noktaya gitmediği zamanlar olur. Sen sen ol; böyle zor zamanlar için, cebinde mutlaka birkaç virgül bulundur.
✒️Gökhan Özcan✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
İnsanın demini almadığı için herhangi bir bardak çayı terkedip gitme özgürlüğü olmalı. Nasıl bir şarkıya, döne dinleye saatlerini feda etme mecburiyeti varsa, ki var. İnsanın, bir şey olmak zorunda olmadığı, kendini adeta şu sessiz taşa toprağa karıştırdığı bir vakti olmalı. Evet, neden olmasın, her zaman değilse de bazen, yetişilmesi gereken şeylere geç kalmaya da hakkı olmalı insanın.
Neden insan olmanın bin bir türlü halini aynı aşkla yaşamayalım? Neden güneşli havalarla gölgeli havaları aynı muhabbetle sevmeyelim? Neden koşar adımlarımızı, durup kalışlarımızdan başka bir yere koyalım? Neden yaşıyor olmayı sadece gülümsediğimiz bazı fotoğraflara sığdırmaya çalışalım?
✒️Gökhan Özcan✒️
Ceketimin iç cebi-Yeni Şafak
Bir ara kapanıyor hava, sonra aklına bir şey gelmiş gibi yeniden açılıyor, gülümsüyor etrafa. Hayat da böyle akıp giderken, bir yüz çeviriyor, sonra bir de yüz veriyor insana. Bu değişkenlik iyi, her şeyin gelip geçici olduğunu hatırlatıyor insana. Ama belki, yeri geldiğinde düğmesine basıp durdurabildiği bir mevsimi de olmalı insanın, bir süreliğine. İnsanın durup pencereden baktığı bir yeri de olmalı. Ya da ne bileyim; bir otobüs durağından gelene geçene baktığı bir bankı olmalı, duran hiçbir otobüse binmeden. Gidecek bir yeri olmadığında başını sokacağı bir iç cebi olmalı değil mi, az giydiği ceketlerinden birinde. Bir söyleyeceği olmalı, bir cümlede, hatta bir kelimede başlayıp biten.
✒️Gökhan Özcan ✒️