Geçmişi temize çekmek...
Geçmişle yüzleşmek...
Geçmişi değiştirmek...
Mümkün olmayan şeylerden bahsetmek ne kadar da kolay. Hayal kurmak gibi ama daha çok bir taşın üzerine yazılan yazıyı kazımaya çalışmak gibi.
Her ne kadar bir iz bıraksa da, her ne kadar o taş eksilmeye, küçülmeye mahkum olsa da.
Unutmak bir kazıma şekli bence..
Unutmak, eline bir çekiç alıp anılarla dolu odaya dalmak gibi. Kırılabilecek herşeye bir çekiç sallamak gibi.
İzleri, kalıntıları, en basitinden sizin bedeninizde, ruhunuzda, karakterinizde iz bırakan herşeyi yok etmeye çalışmak gibi...
..
..
Sevmek mi kolay unutmak mı ?
Demiri nasıl tavında dövmek gerekiyorsa, çekiç darbelerini nasıl soğutmadan indirmek gerekiyorsa, her kelimeyi de öyle tam zamanında söylemek gerekiyordu.
‘o çekiç gözlü, bahçıvan mı sanıyormuş kendini?
bizi elindeki çivilerle mi döndürecekmiş çöle?’
Alper Gencer
Demiri nasıl tavında dövmek gerekiyorsa, çekiç darbelerini
nasıl soğutmadan indirmek gerekiyorsa, her kelimeyi de öyle tam
zamanında söylemek gerekiyordu. O anı geçirince söz soğuyor,
katılaşıyor, insanın yüreğine taş gibi oturuyor ve bu ağırlığı kaldırıp atmak hiç de kolay olmuyordu.
İstiklal harbini kazandık, sıra ülkeyi kalkındıracak iktisat harbinde
Öncü muharebesinden sonradır ki, asıl en büyük cihadın büyük meydan muharebesi başlayacaktır. Bu meydan muharebesi ne top ve ne tüfekle ne de Lozan'da olduğu gibi söz ve kalemle edilmeyecek; bu büyük meydan muharebesinin silahı orak, tırpan, mala, pergel, örs, çekiç, mancalık, tezgâh, buhar ve makinedir. Bu büyük meydan muharebesi, ziraat, sınaat ve ticaret sahasında meydana gelecektir. İşte Türk milleti, asıl bu iktisat meydangirebilecektir muharebesini kazandığı zamandır ki, rüştünü ispat edecek, hür, bağımsız, müreffeh milletler arasına girebilecektir.
Ağlamadan
dillerim dolaşmadan
yumruğum çözülmeden gecenin karşısında
şafaktan utanmayıp utandırmadan aşkı
üzerime yüreğimden başka muska takmadan
konuşmak istiyorum.
Şehre neden
esmer ve dölek yüzümle döndüm dağlardan
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalı Çarşı;
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa;
Güvercin dolu avlular.
Çekiç sesleri geliyor doklardan,
Güzelim bahar rüzgârında ter kokuları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Deniz ne büyük sanatçıydı! Kare kesilmiş ve çeşit çeşit hörgüçle kaplı bir duvar, henüz bitmemiş bir alçak kabartma görüntüsü veriyordu; bu puslu kabartmaya bakarken, Prometheus'un Michelangelo için bir taslak hazırladığı düşünülebilirdi. Devin başlattığı işi, deha birkaç çekiç darbesiyle tamamlayacaktı âdeta.
Sayfa 267 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bedeni hiçbir bağla onun olmayan bir yaşam geride kalana kadar boşaltma, içine dolacak seslerin yankılandığı bir "boş kovuk'a dönüştürme, yaşamın "akan, çarpan, birbirine sürtünen, karışıp ayrılan, hızla yavaşlayan akıntısı'nı bir sismograf gibi kaydetme deneyi.
İnsana bir ok, bir süngü, bir çekiç gibi saplanan dünyaya açılan, duyumdan ibaret geçirgen bir beden yaratma deneyi.
Bedenimi bir geçit gibi açsam, "hem eski, uzak bir geçmişin anımsatıcısı, hem de yeni bilinmedik olanın çağrısı gibi genişleyeni, her ikisinin birbiri içine girip oynaştığı, denizden dikelip göğün yatay bir çizgi boyunca büküldüğü sınırı" yakalayabilir miyim?
O sınırı yakalasam, çorak toprakları bir gölge sürüsü gibi kat eden o dilsiz kitlenin göçünü yeryüzünün kesintisiz göçünün içine yerleştirebilir, kentin içinde
bir kum tanesi gibi sürüklenen kendi anlamsız varlığımı bu akışın her an silinip gidecek bir izi olarak görebilir miyim?
"Binlerce küçük akıntının bazen birbirine karışarak, bazen ayrılarak ayırt edilmesi güç binlerce farklı yönlerde aktığı bir yeraltı nehri gibi tüm bunların altında büyüyüp gelişen, adlandırılamayan, bir ufuk gibi yaklaşıldıkça yaklaşıp uzaklaşan, yitip ortaya çıkan"ı yakalama, onlara bir "sonsuzluk hakkı" verme deneyi.
Bir arabanın motor sesiyle bir hayvanın toprağı eşelerken çıkardığı sesi, bir insanın iniltisiyle bir yaprağın hışırtısını, bir vapur düdüğüyle martı çığlıklarını, bir kırlangıcın kanat sesiyle fabrika gürültüsünü her an silinip yeniden kurulan bir "şimdi ve burada"nın parçaları olarak yakalama deneyi.
Sayfa 95 - MetisKitabı okudu
Birkaç gündür şu kitapları tekrar okuyorum. Gerçekten oldukça yararlı olduğunu söylemek isterim. Lâkin bir süre sonra sanki elinizde bir çekiç varmış da, öteki herkes birer çiviye dönüşmüş gibi düşünmeye başlıyorsunuz. Yani ben dahil kimse normal değil 🤔Sonra şunu düşünürken yakaladım kendimi (madem bilişsel terapi kitapları neden düşünmeyeyim değil mi? 😉? Nedir bu normal? Birden gelen duygunun sesi bana istediğim cevabı verdi. En azından kısmen tatmin etmiş oldu. Cevap ne mi peki? İşte şu 👇
Biralar soğuk mu?", dedim
Dedi ki, "Normal"
"Peki ya havalar?"
"Valla' gayet normal"
"İşler?" dedim, "Gidişler?" dedim
"Hepsi normal"
Peki dedim, "Ya sen, ben?"
Dedi ki, "Normal"
"Peki biz, ikimiz?"
"Valla' gayet normal"
"Hâlimiz?", dedim
Ne dese beğenirsin, "Normal"
Hmm, biri anlatsın hemen
Nedir bu normal?
Hmm, canım sıkıldı artık
Yoksa ben miyim anormal?
Çok sevgili #bülentortaçgil 'in şarkısı istediğim cevabı vermiş oldu 👌 Tişikkirler Ortaçgil 🙏
"Bütün bunlar oldu ve şimdi buradayım," de diyorsun.
"Evet ve hatta 'Şimdi ne yapabilirim?' de. Etki ol. Yeni bir başlangıç için etki ol. Tepki vererek eski hikâyeyi doğrulamak ve tekrarlamak yerine, her sorumluluk alıp, yeni bir olasılık için etki olmayı seçtiğimizde, çakma benliğin
kabuğuna bir darbe indirir ve onu atlatırız. Kabuğa vurduğumuz her bir çekiç darbesinde, kabuğun o bölümü kırılıp
dağılırken, o yazmayı duyacaksın belki evet, ama korkmayıp içinden sıyrılabildikçe, bu yanmalar seni korkutmayacak. Aksine birazdan, biraz daha gerçeğini yaşayabileceğini ve özgürleşeceğini müjdeleyen haberciler olarak tanımlayacaksın onları."
Sayfa 360Kitabı okuyor
Sabah alarmına ufak(!) bir sitem :)
Beşyüz borazan birden çalıyor
Bin davul birden vuruyor başımda
Gök gürültüleri
Çekiç sesleri makine sesleri
Dağlardan kopan kocaman çığlar...
