Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
Belki de sevmek için neden aramamak gerek
Neden arayınca insan sevmiyor
Bir şeyleri görmezden gelmek ne kadar doğru sevgilim.
Seni sevmek bir zulüm
Neden vazgeçmiyor gönül
İsterdim bende senin gibi sevilmeyi
İsterdim bende çicek açmayı
Taşa kesmiş bu gönül,
Sevmeyi bilmiyor.
Ağlasam sesimi duyarsınız,
Misralarında;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarına, ellerinize?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, fikrim;
Anlatamıyorum.
"Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya. Yeryüzünün, gökyüzünün güçlülerinin bolluğunu açanlar, yaltaklanmasını bilenler için."