"Çiçekleri sevdiğini söyleyen birinin, çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz 'etken ilgi'dir."
Erich Fromm
Duanı Allah'a emanet et...
Duasız yaşam, ucunda gülü olmayan çiçek gibidir.
Uzaktan baktım kendime kimse fark etmedi
Uykularımdan geçen atlıların rüzgârına bir ömrü saklamak
Üzgünlüğüm sesine dokunsun diye göğsüne çiçek olmak
Çiçek, solmuş ve narin, daha yangın olsun diye, menekşe hatta, Cezayir hatta
Kusurlu bir geceden kırpılmış yüzünün çizgilerine basarak söylüyorum şimdi bunları
Şimdi, mevsiminde yenmeyen bir meyvenin telaşına kapılmış gibi
İncecik bir kırılışın enkazına yürümek gibi, kimsenin fark etmediği kadar hatta
Sonra güldüğün sabahlara buralıyım diyen mahmurluğum, utanarak ve susarak hatta!
Sanki bütün dünya bir araya gelmiş, küçük bir kızın elinden ona dair bütün iyi şeyleri almaya ant içmişti ve küçük kız, sonunda dünyanın kötülüğüne boyun eğmişti...
BİR ÇİÇEK DERYASI
Nâzım Hikmet, 29 Temmuz 1951'de, Bükreş'ten Moskova'ya Vnunkovski Havaalanı'na indiğinde Rus toprağını öpmüş müdür? Bir çiçek deryasına dönüşen havaalanındaki kalabalığa; 'Bana gösterdiğiniz bu yürekten karşılamayı ben, ulusuma atfediyorum ve ulusum adına hepinize teşekkür ediyorum diyen bir insanın, başka bir ülkenin toprağını öpmesi ne kadar mümkündür