Kalbimi kırdım ben, artık herkeslikten uzak bir hiçkimseydim. Ne kendim olabilirdim ne de başkasına yaranan biri. İçerimde yüzyıllık ağrıları, şehirlerin hafızasına sinmiş istilalar, yıkılmış kasvetli geceler, içerimde debelenen uğultulu mağaralar var. Hangi hayalim yolunu kaybedip bu mağaralara düşerse oradan bir çığlıkla yok oluşa doğru sürükleniyor..
Sayfa 11
Bizi rahatsız eden her şeyi, önce yok saymayı sonra unutmayı tercih ettik.
Hiçbir yere taşmıyorum,kendime sızıyorum yalnız
Ben dediğim koskocaman bir oyuk.
Sayfa 59Kitabı okudu
Hayali bile donmuş bir hatıranın arkasından bakıyor…
Uçaklar insansız, insanlar insafsız, uzayan gecelerde faydalar faydasız. Timeline’ ı aşağı doğru kaydırınca bir anlam bütünlüğüne ulaşabiliyoruz artık..
Sayfa 7
Giden gitmiştir, kalan sadece acıdır…