"Kelebeklerin bile çocuklardan daha uzun yaşadığı bu coğrafyada size hangi şiiri yazayım." 
Ahmed Arif
Merhamet
Büyüklerin bana unutturduğu. merhameti, nedensiz sevmeyi ve masumiyeti çocuklardan tekrar öğreniyorum…
Elbet bir hinlik vardır seni sevişimde
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan
saçlarıma bin küsür yalnızlığı takıp girdiğim şehre
insan varlığımızdan tuhaf tohumlar bıraksam
günü geçmiş bir gazete, toprak bir çanak
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için
bir şahan tüylerini döker ardımsıra
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım
böğrümde kambur çocuklardan bir payanda.
Dün duraktayken dört küçük Suriyeli çocuk plastik falan topluyorlardı. En büyükleri on yaşlarında olan çocuklara dönüp gülümsediğimde ellerindeki bir paket cipsi bana uzattılar. İçinden biraz aldığımda al abla hepsi senin olsun dediler. Yok, olmaz dediğimde ısrarla ellerindeki cipsin hepsini bana vermeye çalıştılar. Ben de bu gönlü zengin çocukları markete götürdüm, hadi bakalım dilediğiniz çikolatayı ve içeceği alın dedim. Çocuklar çikolataları fiyatına göre seçti ve içinden en ucuz olanı aldı. En küçükleri sürpriz yumurta aldığında abileri bırak onu, o pahalı gibi şeyler fısıldadılar çocuğa.
Ellerindeki cipsin hepsini karşıdaki insana verecek kadar cömert olan bu çocuklar, konu başkasından almaya gelince nasıl da gururlu ve onurlu davrandı.
Sevgiyi, paylaşmayı, adamlığı, insanlığı bir kez daha çocuklardan öğrendim. Kimsenin yüzlerine bile bakmadığı yüreği yüce çocuklardan..