Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Şeker Portakalı
Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü...
Çok yoksul bir ailenin oğlu olarak dünyaya gelen,Vasconcelos'un çocukluğundan derin izler taşıyan Şeker Portakalı ,yaşamın beklenmedik değişimleri karşısında büyük sarsıntılar yaşayan küçük Zezé'nin başından geçenleri anlatıyor.
-
Çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar.
-
Yıllar geçti,sevgili Manuel Valadares. Şimdi kırk sekiz yaşındayım ve zaman zaman, özlemimde, hep bir çocuk olduğum izlenimine kapılıyorum. Birden ortaya çıkıverecekmişsin, bana artist resimleri ve bilyeler getirecekmişsin gibi geliyor. Hayatın sevilecek yanlarını bana sen öğrettin, sevgili Portugam. Şimdi bilye ve artist resmi dağıtma sırası bende, çünkü sevgisiz hayatın hiçbir anlamı yok. Ara sıra sevgimle mutluyum, ara sıra da yanılıyorum; bu daha sık oluyor.
O çağlarda, bizim çağımızda yani, yıllar önce bir Budala Prens'in, mihrabın önünde diz çökmüş "Budala" nın, gözleri yaşlarla dolarak ikonlara şunu sorduğunu bilmiyordum:
"OLUP BİTENLERİ ÇOCUKLARA NİÇİN ANLATMALI?"
Gerçek, sevgili Portugam; bunları bana çok erken anlatmış olmalarıdır.
Hoşça kal!
-Ubatuba,1967
-
-
Öncelikle kitabı bir gün içerisinde soluksuz bitirmiş bulunmaktayım. Okurken içimin parçalandığı o kadar nokta oldu ki,çocukların okumaması ama ailelerin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Kitapta ben bunu yapmamalıyım dedirttirecek o kadar çok şey var ki Çok sevdim Şeker portakalını anlatamam Hep var ol.
Son olarak bence okunması gereken bir kitap diye düşünüyorum
Sevgiyle kalın...
-
Ah zezem keşke sayfalarca olsaydı keşke hayatına arkadaş olmaya devam etseydim her sayfasını okuduğumda acını kalbimde hissettim ah zezem keşke portugani kurtarabilseydim keşke şeker portakalınin kesilmesine engel olsaydım...
Çocukların yaraları çabuk geçer dedin ya zezem çocukların yaraları sadece kabuk bağlar ama o kabuk açıldığında tekrar kanar hiç iyileşmez zezem...
Bu kitabı okuyun bu bir kitap değil bu bir çocuğun zihni bir çocuğun hayali...
Hayatın anlamını ve yaşamanın tadını gerçekten tam anlamıyla bulduk dediğimiz anda aslında yeniden bir hüzün kaplar içimizi. Hayatın insanı üzen yanıdır bu. Eğer şuan mutluysan sırada pastadan senin payına düşen hüzün dilimidir her zaman. Hayatın acı yönlerini çok erken yaşta hisseden büyümüş de küçülmüş bir Zeze. Bazı anlar geldi ki, sana ben bile çok sarılmak istedim minik afacan.
️"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
️"Uyuyalım, insan uyudu mu her şeyi unutur."
️"Ama yakında, çok yakında iyileşecektim. Çocukların yaraları çok çabuk kabuk bağlar. Bana sık sık yineledikleri; 'evlendiğinde geçecek' cümlesinde olduğu gibi. Hatta çok daha çabuk."
️"Sanki her tuttuğu elinde kalıyor insanın, bu da büyük bir umutsuzluğa yol açıyor."
"Çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar." Ah Zeze... Yüreğimi parçaladın. Yıllar önce okuduğum Çocuk Kalbi gibi onarılmaz yaralar açtın bende. Küçücük bir çocuğun gözünden hayatın acımasızlığı bu kadar mı dokunaklı anlatılır...
184 syf.
·
Puan vermedi
Ah Zeze! Sen nasıl bir çocuksun?
Eser beş yaşındaki yaramaz aynı zamanda çok akıllı, çalışkan ve başarılı bir çocuk olan Zeze'nin yoksulluk, acı ve ümit dolu çocukluk yıllarını anlatıyor.
Çok duygusal okunmaya değer bir eser.İyi okumalar dilerim...
Hayatın acımasızlığı ve sevgi yoksulluğunun küçük bir çoçuğun üzerindeki duygu yükünü trajikomik anlatan ve yazarın çocukluğunu anlattığı gercek bir hikaye olması nedeniyle insanı çok hüzünlendiren , okuyan herkesin yüreğine bir şeker portakalı fidesi eken , çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar sözündeki sevginin sıcaklığına aç ZEZE ‘nin hikayesi
186 syf.
·
Puan vermedi
"Çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar."
"Anne, benim doğmamam gerekirdi. Balonum gibi olmalıydım."
"Niçin, Godóia? Herkes beni dövsün diye mi? Herkes beni azarlasın diye mi?..
Küçük 5 yaşında bir çocuğun ağzından bu ve bunun gibi sözleri duymak çok şaşırtıcı ve korkunç bir şey. Küçük bir çocuğun hikayesi bir insanı nasıl bu kadar etkisi altına alır. Özellikle ikinci bölüm.... Dayak yediği sahnelere yürek dayanmıyor. Gözyaşını tutmak mümkün değil. O daha 5 yaşında bir çocuk ve acının ölümle eşdeğer olduğunu öğrendi....
Kitap herkes tarafından okunmalı diye düşünüyorum. Dayak yiyen çocukların ruhunu anlamak için okunmalı. Yaşamadan ne kadar anlayabiliriz bilmiyorum ama en azından empati kurabiliriz.