elif
@cocvers
39 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
139 syf.
10/10 puan verdi
·
17 günde okudu
Bir ev nasıl yılda bir defa temizlenir, örümcek ağlarından kurtarılır, kiremitleri aktarılır, sıvanır, yıkanır, onarılır ver badana edilir, yani yeni yapılmış hale getirilirse, bir ruh da, yılda bir kere, böyle genel bir temizlik ve revizyon ister. Bir şehrin temizlenmesi, onarılması, yeniden yapılması, sıva, boya ve badanaların tazelenmesi ile müslüman bir şehrin oruç boyunca ruhî canlılık ve hareketi, yükselme ve ilerlemesi birbirini çok andırır. Oruç, demek ki, bir noktadan bakılınca, ruhun ve vücudun dezenfekte edilmesidir.
Sayfa 7Kitabı okudu
Bir kitap okudu
140 syf.
·
Puan vermedi
·
9 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bana göre insan gerçekliğine damga vuran şey mutlu olma çabasıdır. Binlerce yıldır hep bunun peşinde koşuyor insan. Para kazanma çabası, evlilik, arkadaşlar, çocuk sahibi olmak, çalışmak araba almak, hatta yalnız kalma isteği bile mutluluk arayışının sonuçları. Neden insan birilerinin inandıklarına inanmak, sevdiklerini sevmek ister? Çünkü arayıp durmaktan korkar. En kısa zamanda ve en kısa yoldan mutlu olma çabası içindedir. Neden yaşamaktan aldığımız cesaretle acılarımızla ve gerçeklerimizle yüzleşmeyiz ki?
Sayfa 134Kitabı okudu
İnsan yazarak gam ve meserret içinde kalıyormuş. Durmadan yazmak bana bunu gösterdi. Sırtımı dayadığım sözcükler bana güç verdi. İnsan kendisiyle yüzleşmesi için yazmalı bence. Çünkü insan suda kendi suretini gördüğünden beri kendisini kendinden saklıyor. İnsanın kendine söylemeye korktuğu ne kadar çok şey var bu hayatta. İnsan biraz da bu yüzden kendinden uzakta kalmayı tercih ediyor. Ruhunu kirleten anıların sesini duymak istemiyor. Seslense bile sesine sağır olmaktan korkuyor.
Sayfa 132Kitabı okudu
Kalmasa, ağaçta ümit kalmasa
Yaprakların hepsini dökebilir mi?
Işık ve rüzgar içinde, yeniden
Tohumlanacağını bilmese, durabilir mi?
Sayfa 114Kitabı okudu
insanın kusuru, sadece doğmuş olmanın hayata yettiğine inanmaktı
Fark ettim ki her seferinde ölümü misafir ediyorum kendime. Ölüm neden bu kadar acı? Acaba dünyada mutluluktan ölen birileri var mı? Ölüm hep hüzün, gözyaşı ve çaresizlikten mi ibaret? Biliyorum, Allah var, ama neden kimse öldükten sonraki dünyayla ilgili bir bilgiye sahip değildi? Her şey bir sırdı.
Bilal abi beni teselli etmek için konuşurken onu dinlemeden etrafıma bakıyordum. Ağaçlara, taşlara, gökyüzüne, kuşlara, duvarlara. Evet, bu dünya yalan dünyaydı ama Azrail gelip bana, “yarın senin canını alacağım” dese oturup bir köşede ağlardım. Çünkü bu dünya yalan olsa bile çok güzeldi. Şu dünyada çıkan savaşlarda öldürülmemek için evini terk etmiş binlerce insan var. Yaşamak kutsal bir şey mi yoksa? İnsanın kusuru, sadece doğmuş olmanın hayata yettiğine inanmaktı.
Sayfa 113Kitabı okudu
Şiir kelimesi Arapçada şâr sözcüğünden gelir. Şâr, saç kılı anlamına gelir. Şiir, saç kılı inceliğinde söz söylemektir. Şuûr iki saç kılı arasında inceliği görebilmektir. Şair, sözlerini saç teli gibi incelikle söyleyebilmeli.
Sayfa 105Kitabı okudu
Peyrevî Baba ne güzel derdi: “Bu bir zibâ reviştir: Âkil ol, divane sansınlar.”
Sayfa 104Kitabı okudu
-Hayır, yorulsa değil, ölse yardım etme sakın:
Vebâli kendine âiddir İbni Hattâb’ın
Kadın ne söyledi, Abbas işitmedin mi demin?
Yarın, huzûr-i İlâhîde, kimseler, Ömer’in
Şerîk-i haybeti olmaz, bugünlük olsa bile;
Evet, hilâfeti yüklenmiyeydi vaktiyle.
Kenâr-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu,
Gelir de adl-i İlâhi sorar Ömer’den onu!
Sayfa 97Kitabı okuyor
Çocukların bu sefer yükselince feryâdı,
Kadın, tehevvürü artık cünûna vardırdı:
-Şu nevhalar ki çıkar tâ bulutların içine;
Ömer! Savâik-i tel’in olur, iner tepene!
Yetîmin âhını yağmur duâsı zannetme:
O sayha ra’d-ı kazâdır ki gönderir ademe!
Sayfa 96Kitabı okuyor