Ciddi insan, ciddi ve absürt olaylar karşısında mizah ve sarkazm gibi savunma mekanizmaları geliştirip sorumluluktan kaçmak yerine o olayları -acı verici olsa bile- özümseyerek ve sorumluluk alarak irdeler. Bu yüzden mizah yapan insandan çok ciddi insanlara ihtiyacımız var bence.
Yüzyıldan fazla zaman önce ABD Afrika'nın Batı kıyısında bir toprak parçası satın aldı ve ilk bağımsız siyahi devleti olan Liberya'yı kurdu. Bu, Amerika'nın utanç verici "Siyah kargo" (kötülükleriyle akılda kalan siyahi köle pazarı) uy- gulaması için bir özür girişimiydi. Bu bölgede avlanıp, zorla Okyanus ötesine köle olarak götürülen insanların torunlarının bir bölümü Liberya'ya geri gönderildi. Ve ne oldu: Bu geri döndürülen köleler, burada bulunan, kökenlerini borçlu oldukları siyahi halk üzerinde olağanüstü bir tahakküm kurdu. "Yüz ailenin korku iktidarı" olarak bilinen siyahi kastın bu tahakkümü yüz yıl sürmüş ve 1980'de askeri darbe ile sona erdirilmiştir. Tüm bunlardan sonra, hayatta kimi zaman iyi niyetli işlerin ters tepebildiğini ya da iyi veya kötü niyetlerin tarihsel anlamda bir önemi olmadığı sonucunu çıkarabiliriz. Bu yüzden, bencil güdülerden olumlu sonuçlar, en asil olanlardan ise kötü sonuçlar alındığına şahit olabiliyoruz. Diğer taraftan, söz konusu durum, kölelerin, acı çekenlerin içinde gizlenmiş zorbalar olabildiğini ve pek çok şeyin fırsat meselesi olduğunu göstermektedir. Halkın deyimiyle, Tanrı ne yaptığını bilir.Aslında insanlar yalnızca dışarıdan bakıldığında efendiler ve köleler olarak ayrılır. Ahlaki açıdan her insanın içinde efendi de vardır köle de ve bazen nesnel olarak kimin ne olacağı, yani tarihsel süreç içerisinde bu iki olanaktan hangisinin gerçekleşeceği şartlara bağlıdır.