Ya her şey “ilerde” çok güzel olacaktır yahut her şey "eskiden” çok güzeldi.
“Gördüğü ilk şey, küçük, sarı, deri cilti bir kitap oldu. İçini yoğun sıcak bir sevinç duygusu sardı. Bu duvarların çok uzağında kalan, gerçek dünyaya ait kaybolmuş, insani bir şeydi bu, bir düş kadar güzeldi ama pusluydu”
Onun yüzüne bakmak ve sesini duymak yaşadığımı hissediyordum.
Güzel miydi?
Evet, güzel olmasına güzeldi ama bu o kadar önemsiz bir ayrıntıydı ki benim için.
Başına bir şey gelse, yüzü değişse, hatta çirkinleşse bile ona olan duygularım değişmezdi.
Güzellikten çok daha farklı bir şeydi beni ona vurgun kılan.
Anlatılamaz, dile söze gelmez bir şey ;bir hava, bir tavır ,sesindeki ince bir kırılma, dudaklarının kıyısındaki hafif bir gölgelenme,gülerken çenesinde oluşan küçük çukur.
Bunların hepsi, hepsi çok güzel şeylerdi.
Daha da önemlisi ruh ikiziydik.
Ömür boyu içinden çıkılmayan ,her anın lezzetiyle dolup taşan bir sığınaktı, birbirimizde bulduğumuz....
Ne demişti en son. 'Seni sevmek güzeldi Korsan.' Gülümsedi. Hâlâ çok güzeldi ki o adamı sevmek. Hâlâ tutunduğu tek daldı. Hâlâ sığındığı tek limandı. Hâlâ yalnızlığının en kalabalık haliydi o adamı sevmek. Ama hâlâ en büyük imkânsızı, en geri dönülmez yolu, en kapanmayan yarasıydı da..
Çok güzeldi yerde yatan terk edilmiş
Kuramların insafına terk edilmiş cesedim .
