İki güzel söze kanıyorum hala. Asla kabullenmek istemiyorum, beni üzdüğünü bile bile tekrarlamazdı. Küçüğüm hala, bir yanım buruk. Çok sinirliyim, kin havuzumda boğuluyorum. Sevdiğim insanların kalbimi deşmeleri çok acıtıyor canımı. Öyle ki canımın yangısı umrumda dahi olmuyor, tek düşündüğüm bunu bana nasıl yaptıkları. Artık büyüyorum, bunu biliyorum. Küçük meselelere büyük, büyük meselelere küçük takılıyorum. Ağlamıyorum öyle, gülüp geçiyorum. Tek bildiğim ise, umursamaz tavrımın ardında, devasa can kırıklarım var. Üzgünüm ay, hiç sevilmedin. Artık bunu haykırıyorum, çünkü pek de önemi kalmadı.