şöyle bi baktım da yaşadıklarıma, sadece nefes alıp verme eyleminde bulunmuşum 1k ya girmeyeli. kitap okumayı bıraktığımdan beri doğru dürüst düşünemiyorum bile, kendimle yüzleşmeyi bırak o yaşa gelince şunları bunları yapıcam dediğim yaşa gelmişim ve elimde sadece pişmanlık var. kendimi bi çukurun en derin noktasında görüyorum. artik ne yaparsam yapayım batamıcak haldeyim. bu iyi aslında bundan sonra ya yerimde sekmeye devam edicem yada toparlanıp bu anlamsız yarışa dahil olucam. yarışa gitmeyi seciyorum ve en önemlisi bundan sonra kitap okumaya başlıyorum... (dursun burda) :)