Nasıl da değişmiş insanımızın insan yanları
Sayfa 7Kitabı okudu
Her özlemi yağmurla başlatan bu yerde
Şimdi yağmur diye gözlerin yağar
Sayfa 18Kitabı okudu
Ey imge pınarı dokun bu yerlere
Dokun ki dile gelsin
Coşkusu vurulmuş suskun yürekleri
Dokun ki yandıkça uyansın
Uyandıkça kavrasın kendi ışık selini
Sayfa 11Kitabı okudu
Bir yanı yarınsız cennet büyütür
Cennetsiz "Kerbela" diye çarpar bir yanı
Sayfa 10Kitabı okudu
Sesinde tohumlar ayaklanır şiirin
Kapılmış ki bir tutsaklığın akışına
Pamuk pişman olur beyazlaştığına
Buğday sarardığına pişman olur
Şeftali kendi pembeliğini çürütür dalında
Her hasat bir türkü birikimidir zamanda
Beklenir beklenir söylenmez
Sayfa 8Kitabı okudu
Gözleri vadidir saçları rüzgar
Gidişi çöllerde suları yakar
Gül diye başına şiirler takar
Sözlerim saçında savrulur gider
Gidişimiz türkü çiçeklenişiydi
Dönüşümüz ağıt
Şarkılar sararırdı geciktiğimiz zaman
Adı narçiçeği ki suçu patlamak
Birdenbire güneşe haykırmak
Ve güneş diliyle kıpkızıl çoğalmak
Karanlıkta bir el koparır dalından
Adı kayıptır artık
Daha meyveye bile durmadan
Gelir bir gün adın dile
Bitmiş olur bütün çile
Toraskardan yeryüzüne
Çekilirsin bayrak diye
Savrulsan şimdi zamanın yelesinde
Bütün çağları dolaşsan ne çıkar
Her özlemi yağmurla başlatan bu yerde
Şimdi yağmur diye gözlerin yağar
Ey imge pınarı dokun bu yerlere
Dokun ki dile gelsin
Coşkusu vurulmuş suskun yürekleri
Dokun ki yandıkça uyansın
Uyandıkça kavrasın kendi ışık selini
O körkütük sarhoş ve tanrısal elleri
Toprağın en doğurganından alır rengini
Adını tarihin en sıcak sesinden
O ünlü gezginin "Altınova" sözünden