29 yaşında intihar eden Nilgün Marmara'dan
“Keşke benimde karşımda her zorluğa rağmen dimdik duran ve beni sevebilen biri olsaydı. İnsan tek başına dağ olamıyor bazen.”
Cemaatçi gazetelerin manşeti sanki tek bir merkezden atılmış... Komünizmle mücadele derneklerinin Amerikan siyonistlerinin beslemesi olduğunu artık herkes belgeleriyle biliyor. 12 Mart, 12 Eylül, 28 Şubat, 27 Nisan ve 15 Temmuz darbelerinin ana merkezi bu ortak manşeti atanlardır.
Vurun ulan,
Vurun,
Ben kolay ölmem.
Ocakta küllenmiş közüm,
Karnımda sözüm var
Haldan bilene.
Babam gözlerini verdi Urfa önünde
Üç de kardaşını
Üç nazlı selvi,
Ömrüne doymamış üç dağ parçası.
Ahmed Arif
Bir gece başımızı alıp
Gitsek diyorum
Bir deniz kenarı mı olur
Bir dağ başımı olur
Kaçsak bu kalabalıktan
Bir yer bulsak kendimize
Düzenli yaşamalardan uzakta...
Ümit Yaşar Oğuzcan
Dağ olsa yıkılır, taş olsa çatlardı.
Bense her daldığım yerde seni düşündüm...
Denizlerin dalgasıyım...
Esirgemen sözümü ben
Çıkıp gelse de ölüm
Geri götüremez adımlarımı
Ve yıldıramaz beni hiçbir şey gülüm
Ne dikenler bıraktım ardımdan, ne dikenler
Ki uçları hala kanıyor ayaklarımda
Oysa karanfiller ekmiştim yollara
Aşk ile mızrap vurup sevdalı sazıma
Kavgamı türkülemiştim,yarın bakışlı çocuklara
Ve semahlar dönmüştüm turnalar gibi
Pir aşkına, hak aşkına, halk aşkına
Kim söyleyebilir öldüğümü, kim?
Siz türkü gibi dağılırken dağ yollarına
Ve toprak gibi yeşerirken memleketim
Kim söyleyebilir solduğumu, kim?
Ben ölmedim ki, ben ölmedim ki, ben ölmedim ki!
Yusuf Hayaloğlu
Ah benim dağ gibi durup,
Dal gibi kırılan kalbim.
Özdemir Asaf
Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır
yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım
bu gece dağ başları kadar yalnızım
Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından
dudaklarımda eski bir mektep türküsü
karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim
gözlerim gözlerini arıyor durmadan
nerdesin
Attilâ İlhan
Denizlerin dalgasıyım...
Denizlerin dalgasıyım
Ben halkımın kavgasıyım
Yarınların sevdasıyım
Yenilmedim ki...
Esirgemen sözümü ben
Çıkıp gelse de ölüm
Geri götüremez adımlarımı
Yıldıramaz beni hiç bir şey, gülüm
Ne dikenler bıraktım ardımdan, ne dikenler
Ki uçları hala kanıyor ayaklarımda
Oysa karanfiller ekmiştim yollara
Aşk ile mızrap vurup sevdalı sazıma
Kavgamı türkülemiştim
Yarın bakışlı çocuklara
Ve semahlar dönmüştüm turnalar gibi
Pir aşkına, hak aşkına, halk aşkına
Kim söyleyebilir öldüğümü, kim?
Siz türkü gibi dağılırken dağ yollarına
Ve toprak gibi yeşilirken memleketim
Kim söyleyebilir solduğumu, kim?
Ben ölmedim ki,
Ben ölmedim ki,
Ben ölmedim ki...
yarın ne olur bilirim ben
bahar gelir, otlar büyür
ölüm de yapraklanır
bir dağ bulur uzun uzun bakarım
bir çam ağacı gölgesi
güzel kokular veren
bir damla güneş görünce
sana da gülümseyeceğim yarın
Arkadaş Zekai Özger
Bekliyorsun Bir Kahrın Yaldızlı Fermanını
Kahrın sesi rüzgârı ağlatırsa içinde
Gecenin omzuna koy titreyen düşlerini
Ordadır âh çıbanı
Ân gelip patlayacak yanardağlar ve ölüm
Sen şimdi muallâkta bir vezir-i azam mı
Yedikule bekleyen hünkâr mısın ülkende
Kan revan yürüyüşler
Nehir kokan bir mendil bırakmışsın göklere
Bekliyorsun; bir tohum, bin bir umut ve sonsuz
Bekliyorsun; gelecek haber
♡Söyle Bana Hindiba♡
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yârim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedî tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir karadelikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar