Ve şimdi yollarında yaşamın
çığlık tünelleri kazmak
ve susmak'ı
yazmak
kalmıştır
işaretleyenlere
Sayfa 27 - Zorunlu Tünel
Uzak sevincim ey!
Kırık dökük ülkenin seçkin çiçeği!
Sayfa 54
Bu deniz, bu gök...
Bize çok, zor yine buluşmak!
Sayfa 80
Tutuyorum sevi çanını ellerimde,
Vurgusu ben'e dönük, yankısı çocukluğa.
Kendi ışıltısı deviniyor kendinde
Sayfa 82
Sevilenin az sevinci az bilmekten.
Sayfa 100
Dinle susturduğun geceyi.
Silmek ve bilmek artık
Görevin tutmamak arzuyu senin olmayan
dokunmalar ve umarsız bakışınla,
Çünkü zaman ben'im, yaralıyım.
Sayfa 101
Unutuş bir kaynak olmalı,
Yeni’yi her an’a yaymak için.
Ben sana olmalıyım,
Bana sen bir kaynak .
Sayfa 106
ANT
Ne güzel yürüyor zaman pek sık geceleyerek!
Söz dinlemez ve sorumsuz,
Serseri aşkın eli açıklığıyla,
Azalıyor işte gün tutukluğu!
Sayfa 92
Ne zamandır ertelediğim her acı,
Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
Dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
Büyüsünü bir içtenlikten alırsa
Kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılmayanın boyun eğen yansısı,
Sevda ile seslenir sizlere!
Sayfa 111 - Kuğu Ezgisi
Rüzgâr ne katar varlığa
Yabanıl dönüşlerle?
Yüreğin burkulması,
Göz dayanaksızlığı,
Aşk azlığı...
Sayfa 122