Ljubljana sokaklarında.
"Bir seferinde bir kadın görmüştüm, yakası ince açık bir entari giymişti, gözleri donuk donuk bakıyordu, hava eksi beşken Ljubljana sokaklarında dolaşıyordu. Sarhoş olduğunu sandım, ona yardım etmeye davrandım, ama ona ceketimi verme önerimi reddetti. Belki de onun dünyasında mevsim yazdı, bedeni onu bekleyen kişinin tutkusuyla ısınmıştı. O kişi yalnızca onun deli hayallerinde yaşasa bile, istediği gibi yaşamaya ve ölmeye hakkı vardı, ne dersin?"
Hâlâ sıcakmış dudakların.
Bu da ne? Canım sevgilimin avucunda bir şişe!
Demek ki, zehirden sevgilimin bu vakitsiz ölümü.
Cimri! Hepsini içmiş; bir damla bile
Bırakmadın demek kavuşabilmem için sana.
Öyleyse dudaklarından öperim,
Orada belki bir parça zehir kalmıştır;
Bir zamanlar hayat veren dudakların
Şimdi son versin hayatıma.
