Aceleye gerek yok. Kıvılcımlar saçmaya gerek yok. Kendinden başka bir olmaya gerek yok.
Bazen öyle anlarım oluyor ki o anda, yalnız olmayı seviyorum. Yalnız üzülmeyi, yalnız özlemeyi, bölünmeden öylece kalmayı gittikçe sevmeye başladım.
Her şeyi çok fazla ciddiye alıyorsunuz, bu yüzden de siz her zaman mutsuz ve zavallı bir insan olacaksınız.
Okur Takip Önerileri
Ben saklıyorum, herkesten her şeyi saklıyorum; kendim de saklanıyorum.
Hem umutla doluydum, hem de beklentiden ne ölü ne de canlıydım, doğrusu ikisinin arasındaydım.
Benim gönlümdeki her şey yorgun
Sayfa 122
Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır.
Sayfa 115
Bütün bu olanlar kalp için zordur, yeniden anlatılması ise daha zordur. Ama siz, belki de beni anlarsınız. Hem hüzünlü olduğum zamanları hem de kahkaha attığım zamanları!
Çok garip bir duyguydu, ağlayamıyordum ama içim parçalanıyordu.
İnsana benzer bir tarafımız var mı? Dıştan bakınca kan-sefalet-şehvet-hırs-cinayet. İçten bakınca can sıkıntısından boğuluyoruz.
Bizi kimse anlamadı, biz de kimseyi anlamıyoruz.
Bana istisnasız herkes kızıyor; kafalarındaki ‘ben’i bozduğum için. Ben onların hayallerinde tutarlıyım.
Bir trajedinin içinde olduğumuzun farkında bile değiliz. Çok güzel yaşayıp gittiğimizi sanıyoruz.
Başka kimseyle konuşmak istemediğime göre, bu defter kaydetsin beni; dert ortağım olsun. “Kimseye söyleyemeden, içimde kaldı, kayboldu,” dediğim düşüncelerin, duyguların aynası olsun. Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.