O gözler, birlikte güzel hayaller kurardı.
Şimdi ayrı ve yaşlı o gözler.
O gözler, bütün gece uyanık kalırlardı.
O gözler şimdi sabah uyanmayı reddederler.
Birbirinden ayrılmış yollar, sonsuza dek birlikte yürümeye söz vermişlerdi.
Şimdi sadece acılarını paylaşıyorlar.
O puslu gözler, umutla pencereden bakan gözler...
Şimdi umutsuzluğun içinde boğuluyor.
Huzursuz nefes, kararsız düşünce içinde.
Neden bu ruh kargaşa içinde?
Neden bu umutsuzluk? Bu bir kayıtsızlık mı?
Neden kalbim bir milyon sorunun tufanında?
Bu gözler, güneşin sıcaklığında bayram kutlamasındaydı
Gözler, şimdi gölge aramaktan yorgun.
Birbirinden ayrılmış yollar, sonsuza dek birlikte yürümeye söz vermişlerdi.
Şimdi sadece acılarını paylaşıyorlar.
Bu puslu gözler, birlikte güzel hayaller kurdular.
Artık birbirinden ayrı gözyaşı döküyorlar.
Böyle olmamalı, birlikte olmalıyız!