Gam
@Gam123
Okumaya geç ancak azimle başlamış biri
Psikolojik Danışman/Psikoterapist
PDR
52 kütüphaneci puanı
161 okur puanı
Ocak 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
324 syf.
8/10 puan verdi
·
3 günde okudu
‘İstanbul’a geleli iki seneyi geçmişti. Ürkek kuş konduğu şehre alışmış, semtlerini tanımış, yaşamayı öğrenmişti. Oksijen yerine korku soluduğu günler çok gerilerde kalmış, solgun hayallere dönüşmüştü. Her deliğe girip çıkacak kadar yüreklenmişti. Herkesle konuşabilir, her yere gidebilirdi. Epeydir kendini eğreti bir çengelli iğneyle kentin ucuna iliştirilmiş gibi hissetmiyordu. Ödünç alınmış kaldırımlarda değil, kendi yollarında yürüyordu. Başkalarından artanı değil, kendi havasını soluyordu. Kendi soğuğunda üşüyor, kendi güneşinde ısınıyordu. Geceleri başını göğe kaldırdığında gördükleri kendi yıldızlarıydı. İki yılın sonunda anlamıştı ki sen bir şehre ait oldukça o da sana ait oluyordu.’
‘Odamda gazeteleri okumaya başladım ve her zamanki gibi ölüm ilanlarını açtım, daha dün yaşayan, mücadele eden, umutlar besleyen erkeklerle kadınların fotoğraflarına baktım. "Ne korkunç bir dünya!" diye mırıldandım kendi kendime. "Bütün bunları yaratan Tanrı ne kadar umursamazmış. Bir çare de yok." Ben bu gazeteyi okurken binlerce insanın hastanelerde ve hapishanelerde eza çektiklerinin farkındaydım. Mezbahalarda hayvanların kafaları kesiliyor, derileri yüzülüyor, karınları deşiliyordu. Bilim adına sayısız masum yaratık zalim deneylere tabi tutuluyor, feci hastalıklara maruz bırakılıyordu.
Tanrım, daha ne kadar bu cehenneme seyirci kalıp hiç sesini çıkarmayacaksın? Kokusu bütün kâinatina yayılan bu kan ve et okyanusuna ne ihtiyacın var? Yoksa kâinat gübre yığınlarından mı ibaret? Başka gezegenlerde de trilyonlarca, katrilyonlarca yaratığa işkence mi ediliyor? Bu sonsuz mezbahayı sadece bize gücünü ve bilgeliğini göstermek için mi yarattın? Seni kalplerimizle, ruhlarımızla sevmemizi bunun için mi emrettin?
Her gece içimdeki öfke yeniden kabarıyordu. İsyanımın verdiği acıyı hafifletmenin bir yolunu bulmalıydım. Alkol ya da uyuşturucuyla kendilerini uyutan müptelaları ne kadar iyi anlıyordum! Neyse ki mizacım böyle kaçış vasıtalarına başvurmaya müsait değildi.’
