Sabahattin Ali kitaplarını ne zaman elime alsam içimi bir heyecan kaplar.. Yalnız bu sefer önce bir burukluk yaşadım bir kaç öyküde ,sonrası güzel ilerled ;özellikle trajikomik dekolman öyküsüne bayıldım :)
Bir de sırça Köşk öyküsünden ufak bir alıntı ekliyorum :
‘... Baştakiler doğuştan tembel oldukları, sonradan yanaşanlar da çalışmayı unuttukları için, kendilerini besleyenlere, buna karşılık bir şeyler borçlu olduklarını akıllarına bile getirmezler, yalnız birbirlerinin hizmetine bakarlar, memleketin halkına, bir köylünün inekleriyle köpeklerine baktığı kadar bile göz kulak olmazlarmış. Ama halkın gözü yıldığı için elindekini avucundakini vermiş. Artık bir gün verecek bir şeyi kalmamış...’ Bazı öykülerinde sıkılmış olsam da tavsiyemdir:)