Ruhsuz
Senin yokluğunda kitaplarıma daha da sıkı sarılıyorum.Evlat gibi kokluyorum,basıyorum bağrıma sevgilim. Öyle bedbaht bir karanlığın ortasındayım ki ışığım ,aydınlığım onlar .Gece tüm karanlığıyla üzerime çökerken bir evin ana direği gibi sağlam ve dik ayakta tutuyorlar. Sıcak sevgilinin koynunda derin ve kendinden emin rüyaların içinde olmanın hoşluğunu tahmin etmek zor olmasa gerek. Kıvrak belli ince belli bir dilberin , kaleminden dökülen kan benim yüreğime sıçrıyor! Uğultuların göğe yükseldiği şu saatlerde varlık esamem okunmaz ! Kahredici bir gerçeklik gelir oturur dizimin dibinde dibine. Sıvazlarım başını , kumral tellerin arasında gezinir kalem tutmaktan yorulmuş parmaklarım. Acı ve mahsuntur üzerine inen . Sen sevgilim .. birde sen. . Sahi sen memleketim kadar soğuksun şimdi ,memleketim kadar derin uykulardasın , sen memleketim kadar ısıtıyorsun kendi ülkeni , sen memletim kadar , derin , heybetli , gri sen memleketim kadarsın sevgili .. Uyan uyanmalısın sevgilim benim uykusuzluğa secde ettiğim gecelere sen uyanmalısın ,(an)malısın ,sen burda olmalısın tamda şuramda yanıbaşımda kitapların arasında ,bir kahve fincanında ,kahverengi bir çarşafta ,kahverengi birgecede ,kahverengi bir çift gözde olmalısn sevgilim. Yanımı yöremi daraltan ,darmadağınlığım toplanır sen gelince ,ışıldar göz bebeklerim heves dolu hayallerim gerçeğe bir çelme atıp , var olur. Uyan sevgilim. . Derin sessizliğinden uyan , yoksa dengbejler çalan ruhum asılı kalacak İsa’nın çarmıhında ..
BULAMADIM
İçim bir savaş sonrasında yağmalanan ve yakılan eski bir medeniyet gibi. Kim bilir daha önce kaç kişi içinin hezeyanlarını bu cümlelerle anlattı? Ordunun en acımasız komutanları basıp geçiyor üzerimden ve çiğneyip yakıyor, ellerimle usul usul okşayıp sakındığım bütün benliğimi. Tam hiçbir şeyin düzelmeyeceğine ve iyi olmayacağına inandığım o noktadayım. Şehrin ve içimin bütün uluları ağlıyor. Adım başı ağıtlar yankılanıyor dışa ve değdiği yeri yerle yeksan ediyor.. Ardarda kaç sigara yakıyorum bilmiyorum. Uzun zamandır kaçtığım yazma korkusu beni bir otobüs durağında yakalıyor ve sıkıştırıyor köşeye bu sefer. Her yerden kaçmak isteyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. Aynı zamanda bu günümü bütün çıplaklığıyla. Hiç mi geçmez ve değişmez bir insanda nerede değilse orada iyi olacağı hissi. Nerede değilse oraya ait olduğu düşüncesi. Tam burada zihnimde #Şakiro nun gençliğimde ve şimdi dahi hiç anlamadığım bir uzun havası çalıyor. Ne çok şey biliyor bazı #dengbejler hakkımızda. İflah olmaz bir pesimist ya da romantik değilim. Belki iflah olmaz ve adapte olmaz bir insanım dünyanın karanlık yüzüne. Vitrinlerden kuyulara, insanlardan suya, seslerden karanlığa kaçan bir insan sadece. Dönüşürken yoruluyorum ve düşüyorum kuyuma. Ben artık yarına benzemek değil dünde kalmak istiyorum. Ben artık Şakironun çok geçmişte kalan bir stranı olmak istiyorum.
Dengbejlik; Kürt geleneğin sessiz tarihidir. Geçmişte bugüne değin yaşanan zorlukların sözlü tarih görevini görüyor dengbejler. Onun için nerde bir dengbej sesini duysanız durup dinleyin anlamasanız bile duyguları hissedeceksiniz emin olun. Size yitik toprakların sesiyle gelen dengbejlerin avazı ile iyi geceler diliyorum...
#Dengbej Şakiro
İçim bir savaş sonrasında yağmalanan ve yakılan eski bir medeniyet gibi. Kim bilir daha önce kaç kişi içinin hezeyanlarını bu cümlelerle anlattı? Ordunun en acımasız komutanları basıp geçiyor üzerimden ve çiğneyip yakıyor, ellerimle usul usul okşayıp sakındığım bütün benliğimi. Tam hiçbir şeyin düzelmeyeceğine ve iyi olmayacağına inandığım o noktadayım. Şehrin ve içimin bütün uluları ağlıyor. Adım başı ağıtlar yankılanıyor dışa ve değdiği yeri yerle yeksan ediyor.. Ardarda kaç sigara yakıyorum bilmiyorum. Uzun zamandır kaçtığım yazma korkusu beni bir otobüs durağında yakalıyor ve sıkıştırıyor köşeye bu sefer. Her yerden kaçmak isteyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. Aynı zamanda bu günümü bütün çıplaklığıyla. Hiç mi geçmez ve değişmez bir insanda nerede değilse orada iyi olacağı hissi. Nerede değilse oraya ait olduğu düşüncesi. Tam burada zihnimde #Şakiro nun gençliğimde ve şimdi dahi hiç anlamadığım bir uzun havası çalıyor. Ne çok şey biliyor bazı #dengbejler hakkımızda. İflah olmaz bir pesimist ya da romantik değilim. Belki iflah olmaz ve adapte olmaz bir insanım dünyanın karanlık yüzüne. Vitrinlerden kuyulara, insanlardan suya, seslerden karanlığa kaçan bir insan sadece. Dönüşürken yoruluyorum ve düşüyorum kuyuma. Ben artık yarına benzemek değil dünde kalmak istiyorum. Ben artık Şakironun çok geçmişte kalan bir stranı olmak istiyorum.
Herhangi biri
Bazen yüreğin söyleyemediğini dengbejler dile getirirdi.
Wattpad: Dilvan
