Ölüm ve yalnızlık hakkında çok düşündüren bir kitap oldu benim için. Geçmişte ve gelecekte yaşayan yaşamıyor, anını değerlendiren yol alıyor. Bu hayat da bi başına pek çekilmiyor. Kitabı okurken hep şu cümle aklımdaydı “Hayatın sana bir şey borçlu olmadığını kabul ettiğinde inanılmaz rahatlıyorsun, sana vaat edilen bir şey yok en basit tabirle yaşayıp öleceksin, tıpkı herkes gibi.” Yolculuğumuzun nasıl geçeceğini de kendimiz belirliyoruz bir nebze. Talihsiz şeyler de yaşayabiliriz, hayat bu.
Evlenmem, kedilerle yaşar giderim derdim hep bu kitaptan sonra sekiz çocuk doğurmayı düşünüyorum Bu hayat yalnız hiç çekilmez.
