Devcileyin Kuşun Kanatları Sıkışıktı

Tüm okuma bir garip keşif haliydi. Özellikle başlangıçta sorgulamaktan zevk alarak eşlik ettiğim kurgu ilerledikçe bir miktar daha dışarıda kaldığımı hissettim. Doğru tabir mi bilemiyorum ama düşündüğüm yaklaşım tam olarak bu oldu. Bu yolculuğun her kısmı anlaşılmak üzere yazılmamıştı hatta bana kalırsa eserin tamamı anlamak üzerine kaleme alınmıştı. Kavramsal birçok karmaşayı anlamlandırmaya çalışırken günahları temize çeker gibi karakterin çocukluğundan başlamak makuldü. Sorgunun en yoğun kabullerin en az olduğu aralıktır çocukluk. Hatta tam da bu kırılmadan dem vurmaktaydık eserde sanki. Tek bir cümle üzerine bir roman dahi yazabileceğiniz sualleri düşünürken başka noktalara varmak güzeldi, hoştu fakat son kısımlarda sonuç kaygısıyla çıkarımlar yapılmaya çalıştığında tekledi akıcılık. Fikrimce bu kitabı bunca özel kılan, çıkarımlardan uzak sorgulayışların, eleştirilerin ve arayışların etrafında şekillenmesiydi. Ayrıca isim tercihlerindeki fonetik yaklaşımlar; kitabın geniş çaplı ve terse dönük bir günah çıkartma seansını andırdığını düşündürdü diyebiliriz. Son olarak tüm kurgu, zihnin bir köşesinde evrenle ve elbet kendiyle uğraşanlar için başka bir ufuk noktasından çakılan hüzünlü bir selamdı.

DemianHermann Hesse · Can Yayınları · 20215,2bin okunma