Herkesin,
bir umudu vardır.
bir savaşı,
bir kaybedişi,
bir acısı,
bir yalnızlığı
bir hüznü..
çünkü;
herkesin bir gideni vardır.
içinden bir türlü uğurlayamadığı.
Cam kenarına oturduğum masadan
Yüzüme sokağı vuran tülün gölgesinde
düşünüyorum:
Yavaş yavaş anıların da terk ediyor beni
git gide azalıyor..
günün birinde birlikte bir fincan kahve içebilmenin sadakati, hayali ..
Şiir sözün unutulmayanıydı.Ölümün elinden birşeyler kurtarmak demekti.En güzel sözler şiir biçiminde söylenen sözlerdi ve gök kubbenin altında en uzun yaşayan sözler de şiir kalıbına girerse yaşayabiliyordu.
Şairin şiiri onun kisiliğidir; bütün hayatıdır.Bu anlamda şiirsel yapının neredeyse organik bir şey olduğunu düşünüyorum.Yaşayan, kımıldayan soluk alıp veren canlı bir organizma.