Menemen'de cami avlusundaki taşın üzerinde kanının izlerini gördüğüm oğlu Kubilay için ağlıyordu...
– Ağlama nine, milleti için bile bile ölüme giden Kubilay'ın anasına ağlamamak yaraşır. Kahraman oğlunun ruhu da senden bunu ister, bunu bekler, diyebildim. Ve sustum. Susmasam ben de hıçkıracaktım. Genç zabitin kendi temiz kanıyla boyanmış kesik başı gözümün önüne geldi...
Sayfa 65
