Çok beğendim,çok etkilendim,beni aldı aldı götürdü bir yerlere.Şair ve yazar Gioconda Belli varlıklı bir ailenin kızı ama ülkesindeki tiranlığa,zorbalığa,40 yıldan fazla süren diktatörlüğe dayanamaz ve devrimcilere katılır.Anılarını dile getirdiği bu eserde mücadeleyi,dayanışmayı,ölümü,devrimi ,azmi,hayalleri okurken aynı zamanda bir ülkenin tarihine ve dönemin önemli olaylarına da tanıklık ediyoruz.Nikaragua devrimini tüm yönleriyle adeta yaşıyoruz. Belli özel hayatını da anlatmış bize bu yoğunlukta aşkı,evliliklerini,ailesi ile ilişkilerini,çocuklarını,bir kadın ve eş olarak hissettiklerini,yaşadıklarını...Bazı sahneler bir film setinden alınmış gibiydi,nefesimi tutarak okudum.Satırların arasından Fidel'in Cortazar'ın çıkması da ayrıca sevimli geldi bana. Onca mücadele,göç,sürgün,iş,gerilim arasında aşkı ve kadın olmayı unutmayan,çocukları için de her türlü mücadelede bulunan Belli'ye hayran oldum.Nikaragua tanımadığım bir coğrafyaydı.Yaşadıkları acılara,mücadeleye yazarın su gibi akan diliyle tanık olmak beni mutlu etti.Belli hep mücadele etti,yaşamı için,devrim için,ülkesi için,çocukları için,aşkları için ama en önemlisi umudunu asla yitirmedi.Ve diktatör sevici ABD,yine kirli,kanlı yüzünü burada da gösterdi.Bir anı kitabı ama roman tadında,çok akıcı.Bu dünyada zulme karşı direnen tüm halklara selam olsun!Tüm diktatörler tarihte çöp olsun!
