Bana artık büyü diyorlar
Bütün renkleri mezun etmişler
hayatlarından
Karanlığa emekli öğretmenler gibi sanki insanlar.
Didem Madak
• Didem Madak
"Ne bileyim Füsun.
Şimdi aramıza duvar örsen,
Yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım."
“Bedenin, zihnin ve ruhun detoksu; Topraklanma :)
"Toprakla uğraşmak keyif veriyor bana. Ektiğin şeyin büyüdüğünü görmek, ellerinle toplamak inanılmaz bir keyif. Ben küçükken dedem her bahçeyi suladığında, yalın ayak çamurda gezmeme izin verirdi. Saatlerce oynardım bahçede, tepeden tırnağa çamur olmuş bir halde. Sabah namazdından sonra toplardı dedem olgunlaşan sebzeleri. Bakır bir kapta suya koyardı onları. Buz gibi, kütür kütür olurdu hepsi. İnsanı toprağa bunca bağlayan topraktan gelmiş olması mı, yoksa verdiği emek mı acaba? Belki de ikisi birden. Sonuçta insan sevmeye verdiği emekten başlıyor!
Ha bu arada Didem Madak okuyor ve gölgesine razı fesleğen olmak istiyorsanız başka çaresi yok; Fesleğen ekip, büyüyecek, sularkende yayılan muhteşem kokusuyla Aşk yaşayacaksınız :)
Didem Madak/Şimdiden bir hatırasın
Şimdiden bir hatırasın
bulutsa, tozsa, uçarsa
bütün (aşklar)paranteze alınsın
rüzgar çanısın, rüzgarın diline dolanırsın
ne bir şarkısın,
ne de dillerde nağme adın
artık bazı şarkılar kadar yaralısın
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
Didem Madak
"Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca." der Didem Madak..
Ben de öğrendim Didemciğim, mesela insanlar yaralı, evleri yangın yeri, kapıları kırık, ocağı kirli, duvarları yıkık..
Ben bugün yeni bir şey daha öğrendim, daha da öğreneceğim..
Ben bugün iki insan arasındaki en uzun mesafenin gözlerdeki uzaklık olduğunu öğrendim..
Kır çiçekleri hep büyürler. Ben bugün ilerlemek için o güzel çiçekleri ezmek zorunda olduğumu da öğrendim..
Ben öğrendim de öğrendim yetmez mi sevgili Didem...
