Herkes kendi çapında mutlu görünüyordu. Gerçekten mutlu muydular, yoksa sadece bu izlenimi mi veriyorlardı bilemiyordum. İçimi tanıdık olmayan bir yalnızlık duygusu kapladı, çünkü bu görüntünün dışındaki tek kişi benmişim gibi hissediyordum.
İlk Murakami kitabım. Şaşkınım ama hoşuma da gitmedi değil. Ne diyeceğimi bile bilmiyorum, hem beklediğim gibiydi hem de hiç değildi. İlgimi çekti. Kesinlikle yazarı okumaya devam edeceğim.
Her ülkede, her bölgede böyle bir mucize gerçekleşebilir işte. En ücra köşelerde bile. Sadece büyücülere ihtiyaç var: Canlı fikirlerin insanlarına, büyük ruhları olan insanlara, dik başlı medeniyet çalışması yapacak insanlara.
Bunlar gerçek kahramanlardır. Ama vatan için ölmek kadar büyük bir kahramanlıktır vatan için yaşamak da. Vatanın çiçeklenmesi, kendi ulusunun çiçeklenmesi için öğretmek, çalışmak.