Dilemma
@dilllema
Sadece bir okur...
09.10.2023
Dünyadan uzak...
250 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Artık insanları daha çok bana iyi gelip gelmediklerine bakarak değerlendiriyorum. Onlarla birlikte olduğumda kendimi daha iyi hissedip hissetmediğimi soruyorum kendime."
Bakın, insan daracık bir çevrenin içinde durur, ancak onu tamamen doldurduğunu düşünür. Hiçbir şey soyut değildir. Goethe'nin dediği gibi: 'Milyonlarca lüleli peruk da taksan, arşınlarca yüksekteki kaideye de çıksan, neysen osundur.'
Okur Takip Önerileri
İzin verilince fazla konuşması insanın bir zayıflığıdır.
Ben iyileşmeye inanmıyorum. Her insanın bir takıntısı vardır ya da en azından takıntılı olmaya müsait genleri ve bunlar herhangi bir yerde kendini gösterme dürtüsüyle hareket eder, bu dürtüyü kesip atmak mümkün değildir, kendini boşluğa yansıtma arzusu olan bu aptal dürtü olsa olsa başka yönlere kaydırılabilir.
Her insanın, düşün insanının bile ve hatta özellikle düşün insanının beyninde karanlıkta kalmış, kendi aklının aydınlatamadığı bir bölgesi vardır - Napoleon'un aile takıntısı vardı, Dostoyevski'nin kumar, Balzac ise hem oyun yazarı hem de işadamı olmak konusunda takıntılıydı.
Freud insanları hastalıklarının temeline götürmek istiyor, bense onları bu temelden uzaklaştırmak.
Clarissa, Marion'un sokulganlık ve sevimliliğinin altında aslında sorun ve tasalar yattığını; hatta etrafında sürekli somut bir sıcaklık ve içtenlik hissetme eğiliminin de altında, konuşup gevezelik ederek, saklamaya çalıştığı bir yalnızlığı, yalnız bırakılma korkusu ve huzursuz luğu olduğunu anladı.
Belki de anne babalarımızın yaşamları içimize işlemiştir, belki de kader denen şey, onların hatalarını tekrarlama isteğidir. Belki de ne kadar denersek deneyelim damarlarımızda akan kandan kurtulamıyoruzdur.
"Ne de olsa bir kadındı o. Erkekler tarafından yaratılmış bir dünyada yaşıyordu. Üstelik uzun zamandır o pisliklerin kendi türünü koruduklarının farkındaydı. Başka kimseye sadık değillerdi ama şaşırtıcı bir biçimde biribirlerini koruyorlardı."
Parayla büyüyen çocuklar onun varlığını bile farkında değillerdir. Ama parasız büyüyenler, her şeyde paranın sözünün geçtiğini anlar.
Ben onun bırakıp gittiği bir kadından daha fazlasıyım.
"Büyükbabam dünyayı değiştirmek için önce onu görmem gerektiğine inanırdı."
“Kulağa ne kadar berbat geliyor olsa da para güçtür ve güç çekicidir. İki gün önce olduğun insan değilsin.”
Tanıdığın düşman tanımadığın dosttan yeğdir. Yoksa değil midir?