Özellikle son bir yıldır herkeste ciddi
bir anlam problemi var. Nietzsche
"tanrı öldü ve beşikte yeni bir tanrı
yok" diyordu. İnsanlık tarihi boyunca
anlam dünyasının değiştiği bu geçiş
dönemleri hep sancılı olmuş. Ortaçağ
dindarlığından ve mahremiyetinden
sosyal medya şeffaflığına ve aynılığına
çok hızlı bir geçiş yaptık. Dinler, ilkeler,
kültürler, sınırlar hızlı bir şekilde birbirine
girdi. Herkes bocalıyor. Çevremdeki
pek çok insan psikotik, nevrotik
kırılmalar yaşıyor. Bununla baş etmek
için suda panikleyip boğulan insanlara
dönüyoruz. Tek çıkış, çıkışı bulma
paniğini bırakmaktan geçiyor sanki.
Bedeni dinlemekten, yürümekten
koşmaktan değil suyun yatağını bulması
gibi akmaktan. Etrafa baktığımda
neredeyse apokaliptik bir karanlığa eşlik
eden yeniden kurulma ışığı görüyorum.
Kıyametle güneşlenmek. Bu çağın insanının yazgısı.