Hayatıma dönüp bakıyorum, "Evet,ben buyum ve kendim olmakla gurur duyuyorum," diyebiliyorum artık.Üstelik gurur duymam için dislektik ve sinestezik bir şair, ressam,dâhi veya yazar olmama gerek olmadığını da biliyorum.
Aslında yaşadığım tüm zorlukların bir adı olmak zorunda değildi. Geç yazmış, geç okumuş bir çocuk olmamın sebebi disleksi olmayabilirdi; yani hiçbir teşhis konmasaydı ve "normal" (!) ama başarısız olsaydım da bu beni dışlama hakkını kimseye vermezdi.