Ne zaman kendimi mutsuz, yalnız, üzgün ve anlaşılmadığımı hissetsem iki şey aklıma geliyor. Birincisi "Anna Karenina" romanı. Öyle derin ve duygusal ki açıp tekrar okuyorum bazı sözlerini. Diğeri de "Sevgilerde" şiirinin şu kısımları:
"Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı." ve
"Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı"
Ben bu ikisini çok seviyorum 🌼💕