Ey doğduğum topraklar
Ormanlar utandı köklerimin çıplaklığından
Ben ne yüzmeyi bilirim ne unutmayı sevdiklerimi
Taş kesilmiş ruhumun paslı denizi bile yosun kokar...
Bedriye Korkankorkmaz
“Sen hiç doğduğum topraklar yüzünden terörist olmakla suçlandın mı?
Denizden, mahzun ve griden maviye çalan bir arya esiyor minicik dalgaları kıyıya kavuşturmak umuduyla.. Son martı havalanalı çok oldu, vapurun düdüğünün peşi sıra. Ilık bir yağmur yağsa şimdi doğduğum günkü gibi, doğduğum topraklar koksa buram buram. Bir gökkuşağı selamlasa ölmeye yüz tutmuş umudumu bir şölen gibi...
Altından geçmek umuduyla sokağa atsam kendimi koşa koşa.. Moda Burnu'ndan suya bıraksam bedenimi, ruhum geri gelir mi? Karşı sahile bıraksam bir şişeye sığdırıp kalbimi, ona gider mi? Yoksa takılır kalır mı bir balıkçının eski püskü ağına? Kim bilir...
Şimdi gözümde tutuyor memleket hasreti; Meyyafarkin! Doğduğum topraklar. Kutsal topraklar...