Umut beslersem,
Hayal kırıklığına uğrarım.
Umut edemem.
Hayal kurardım,
Artık kurmuyorum.
Dokunmasınlar bana,
Avucumda ki,
Küçücük umutlarımı silip attım.
Dün gece firar etti düşlerim.
Dün gece yüreğime tırnaklarımı geçirip susarak ağladım.
Ben tek gece de bittim.
Dokunmayın bana.
Kimseye zararım yok benim,
Kendimden başka.
Karanlığa bakarken;
Anlamsızlığın sürdüğü,
Ve alaya aldığı bir yaratık gördüm,
Kendimi.
Ve gözlerim acıyla,
Öfkeyle yandı...
Gerçeklerin kenarını ateşle tutuşturdu..
Mimarının kendi olduğu hayallere dokunmasınlar diye...
Biz çok şey istemiyoruz bu
Hayattan REİS
İyi niyetimize dokunmasınlar
Yeter...
“Çınarı yıkmak için
vururlar baltayı köküne,
evi yakmak için
kundağı temele sokarlar,
kartal uçamaz olur
kesilince kanadı.
Sözüm sizedir, Fıransızlar,
‘Fransa’dan bana ne,’ demiyorsanız
ve yarın
hürriyetin ölüsünü omzunuzda taşıyarak,
bir daha da geri dönmemek üzere,
tankların peşince gitmek istemiyorsanız
bırakmayın,
dokunmasınlar komünistlere!”
Artık isabet etmiyor,
O afili yaydan çıkan oklar yüreklere.
Sevdayı kutsal sanırken,
Üzerinde çamurlu parmak izleri gördüm.
Ölüme yürünür sanırken ben bir Aşk uğruna,
İki adım sonra cayıp,
dönenler duydum.
O halde dokunmasınlar..!
Ben huzuru yalnızlığımda buldum.