Notre Dame'ın Kamburu, benim kendi serüvenimi kendim belirlediğim, neredeyse hiç yönlendirilmediğim, doğru ve yanlış tercihlerimle olgunlaştığım okuma yolculuğumda değeri değişmeyen duraklardan biridir. Sevdiklerimi sevmez olduğumda, anlamadıklarımı anlar olduğumda, kırılmaz sandığım çizgilerimi kırdığımda
Kalabalık masalar arıyorum,
Kalabalık masaların gürültüsü içinde sessizce oturmak ve ağlamamak için kıvranmak.
Dokunsalar bağıracağım dokunmasınlar istiyorum
Ama olsunlar...
Ellerini uzatıp geri çeksinler