Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Rus edebiyatını okurken her ne kadar çok zorlansam da elimden bırakmamakta inatla direndim ve sonuçtan mutluyum. Kitabın ilk 40 sayfasında anlamak için çok çabaladığım,5 defa aynı sayfayı bile okuduğum oldu ama şunu da belirteyim bazı yerlerde istemsiz diyorsunuz ki 'işte beni anlatıyor!' çok kez bu durumla karşı karşıya kaldım büyük ihtimalle o yüzden yarım bırakmadım. Oldukça kült bir eser fakat bi zamandan sonra kendinizi konuya kaptırıyorsunuz. Kitapta ailesiz büyümüş bi adamın hem ruhsal konuşmaları hem de etrafıyla içinde bulunduğu durum anlatılmış. Açıkçası benim ilgimi çeken asıl kısım çevresiyle ilişkisi oldu. Vazgeçmeyip okumakta yarar var.
Aslında elime Suç ve Ceza romanını almıştım. Uzun zamandır okuma listemde olan bir kitaptı, hazır zaman buldum okuyayım dedim. Sonra gözüme Yeraltından Notlar ilişti. Hadi ilk buna başlayayım, ikisi de aynı yazar nasıl olsa dedim. Tabi kitap ince bende hemen bitiririm sandım. Bir de yıllar önce daha lisedeyken okumuştum ama şimdi alacağım tat başka olur sanıp başladım.
Ancak kitabın ilk bölümü olan Yeraltı tam bir sürpriz oldu. Karakterimizin iç çalkantılarını anlattığı, kendisini överek kötülediği bol felsefik, psikolojik yazılar bulunuyor. Asıl orayı bitirdiğiniz an zaten kitap bitmiş oluyor. İlk okuduğumda anlamayıp tekrar tekrar okudum.
Yeraltı’nda yazılan yazılar bir nevi bizleri anlatıyormuş gibi geldi. İçimizde ki karşı koyamadığımız, dışarı aktaramadığımız kötülüklerimiz var. Ancak kitapta bulunan kahraman herkesin nefret edeceği özellikleriyle tam tersine gurur duyuyor. Çirkin olmak onun için aptal olmaktan daha kötü değil(ki sonuna kadar katılıyorum) Oysa biz hala dış görünüşe göre yargılıyoruz değil mi?
İkinci bölüm olan Sulusepkene Dair bölümü daha akıcı. Yaşadığı anılar üzerinden ilerliyor bölüm. Okurken karaktere kızıyorsunuz, yaptıklarını, düşüncelerini yadırgıyorsunuz. Biraz da romantikseniz ona acıyorsunuz. Oysa keşke biz de onun kadar çılgınca davranabilsek..
Kitap biraz yorucu ilk bölümden dolayı, sonra alıştıkça kitabın içine dalıp sizde onlardan biri oluyorsunuz. Çok güzel, farklı konuyu işleyen bir eserdi.
Keyifli okumalar! :)
Bazı klasikler sadece klasik olduğu için bile önyargılı olup sıkıcı olduğunu düşünen bir kitle mevcut. Ama bu kitap için bunu söyleyen okumadan yorum yapmıştır derim. Kendime bu konuda bir misyon edindim tüm dünya klasiklerini okumak istiyorum. Uzun lafın kısası, gelelim bu kitapla ilgili yorumuma;
Kitap çevrenize, dünyaya bakışınızı değiştiriyor diyebilirim. Ama bunu sadece bu kitap için değil bir Dostoyevski hayranı olarak her kitabı için söyleyebilirim. Yazar insanın iç dünyasını yansıtıyor kelimeleri ve cümleleriyle. Yazarın kaleminin cesareti tartışılmaz. Okuyucuyu içine çeken bir cesaret bu. Okurken “Bir yazar kitaba nasıl böyle başlar?” diyerek başlıyorsunuz. Bu kitap yazarın felsefeye giriş yaptığı ilk kitabı bu yüzden cevap vermeyen bolca soru sorduran tarzına alışsanız iyi olur. Kendisiyle o kadar çok mücadele eden bir adam var ki bu kitapta, ben bu adamı daha çok bir insan gibi görüyorum. Yani adamlık kalıplarından arınmış, insan olarak karşımızda duran birisi bu. En doğal haliyle.
Hepinize keyifli okumalar umarım siz de benim kadar seversiniz.
158 syf.
7/10 puan verdi
Dostoyevski'nin kaleminden insanın var oluş sıkıntısı üzerine yoğunlaşan derin psikanaliz bir roman...
Dünya edebiyat tarihinin psikanaliz temalar konusunda en önde gelem isimlerinden biri olan Dostoyevski, bu romanında bazen okuyucuyu yer yer boğacak kadar karamsar bir dünya ile bizi baş başa bırakıyor. Ancak her ne kadar yazar sizi sıkıntılı, karamsar hatta boğucu bir karakterin dünyasına davet etse de psikanaliz türünde okunması ve incelenmesi gereken bir eser...
Kitabın ilk bölümü her ne kadar gitmiyor olsada ikinci bölüm harika ötesiydi. İlk bölümde ki bazı satır hatta sayfaları tekrar tekrar okumama lakin analiz etmesi ve özümsemesi vakit alan anlatılardı. İkinci bölümde ki karakter analizleri çok iyiydi.. ki hatta bazı zamanlar insanlardan tiksinmem ve uzaklaşmak istememden ötürü kendimi bile gördüm diyebilirim.. ayrıca insanların itilmesinin, aşağılanmasının ne kadar kırıcı ve yıkıcı olduğunu, herşeyin bir nedenden ötürü meydana geldiğini görüyoruz.. genel kanım okunması gerekli olduğu yönünde. ben üzerinden uzun bir zaman geçtikten sonra böylelikle ikinci kez okumuş oldum:)
Kitapta kendimi bulduğum birçok cümle var. Yazarın insanların yapmacıklığını, sahteliğini dışa vurumu çok başarılı. Dostoyevski insan psikolojisini çok iyi özümsemiş ve bunu kitaplarında okuyucularına doğrudan aktarıyor. Toplum tarafından dışlanan bir kişinin içinden konuşmalarını, düşüncelerini, hastalıklı takıntılarını okurken gerçekten o kişiyi tanıyormuş, görüyormuş gibi hissediyorsunuz. Kitabı anlamak için yazarı da iyi tanımak, antisosyallik, asosyallik gibi kavramların anlamını derinlemesine bilmek lazım ki okunan şeylerin anlamını tam olarak kavrayabilelim. Yalnızlığın getirdiği o nefret, yalan duygusunu iyi bildiğim için yazılanlar tıpkı beni anlatmış demiştim. Karakterin gelgitleri, dengesiz ruh hali de çok etkileyici kaleme alınmış. Kitap kısa olmasına rağmen etkisi çok büyük. Her cümlenin anlamı başka. Zekanın getirdiği hayatı boş vermişlik hissi, insanların yalandan günlerini geçirmeleri, yalakalık yaparak bir yerlere gelmesi vs. fazlasıyla güzel yazılmış. Kitabı ara ara tekrar gözden geçirmek lazım. Yazılanlar günümüzde de olduğu gibi geçerli.
Kitabın yarısına geldiğimde yıllar yıllar önce bu kitabı okuduğumu hatırladım. Neden mi yarısı ? Çünkü kitabın en başında bir olay yok. Yazar insanlardan ve onların davranışlarından çok güzel çıkarımlar yapmış ve küçük yaşlarda bunu anlamam imkansızmış. O zamanlar sıkılmıştım. Bu yüzden hâlâ klasik eserlerin küçük yaşlarda okunmasına karşıyım. Yazarın 40 yaşındaki duygu ve düşünceleriyle yazdığını ortaokul çağındaki çocuklar nasıl anlayabilir ki? Derin bir yaşanmışlık, insan psikolojisine hakimiyet gerektirir klasik eserler. İnsan ve durum betimlemeleri sayfalar sürerken bir çocuğun maceracı ruhuna aykiridir o sayfalar ve hiçbir çocuk klasik eserleri sevmez. Nitekim ben de sevmemistim. İyi ki tekrar okumuşum. Bu kadar karamsarlığı ancak bu kadar gülünc anlatabilirdi bir yazar. Gözümde birebir canlanan sahneler oldu. Sanki kitabı okurken aynı anda filmini de izlemiş gibiydim. İçinde kendimi buldum, en yakın arkadaslarimi buldum, tekrar tekrar okuyup üzerine uzun uzun düşündüğüm bölümler oldu. Keyifli bir kitaptı yalnız sonunu pek de güzel bağlayamamış hatta bağlamaya uğraşmamış. Beğenmediğim tek noktası bu oldu.
140 syf.
·
Puan vermedi
"Yeraltı Adamı"nın romanı...
Romanın "Yeraltı" ismi verilmiş ilk bölümünde karakterin iç çatışmalarını, hezeyanlarını(saçmalama, sayıklama) kendi kendine yaptığı konuşmalar şeklinde okuyoruz. İkinci bölüm ise "Sulusepkene Dair" ismini taşıyor ve burada karakterin yaşadığı bazı olaylar anlatılıyor.
Hacim olarak ince olmasına rağmen zihninizi zorlayacak bir eser... (Özellikle ilk kısım)
1864 yılında basılmış ve birçok düşünürü "varoluşçu" anlamda etkilemiş bir klasik.
"Her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık."
Dostoyevski'nin okunması, üzerinde düşünülmesi gereken eserlerinden...
Güzel ve Yüksek Şeyler
Gerçek dünyadan kendini soyutlamış olan bir insanın yaşamı boyunca girdiği girdapları ve hayatımızda herkesin iç seslerini yansıtan olayları ele alan 'antikahramanımız', bu dünyada kendisini sevemediği için; kendisini hayatından soyutluyor ve yaşamın sadece hatırladığında kötü olan kısmını yaşanmış sayıyor. Yeraltından çıkmaya çalışırken, toplumdaki tabakalaşmaların adil olmadığını, kendisini zorla bir yerlere davet ettirerek, dayak yese de gururlu biri olduğunu göstermeye çalışarak ve yine de bunların da sadece kendini iyi hissetmek adına uyguladığının bilincinde olarak yapıyor.
''Her insanın hatıralarında, herkese söyleyemeyeceği, ancak dostlarına açabileceği taraflar vardır. Hatta dostlara bile açılamayacak, insanın yalnızca kendine saklayacağı sırlar da bulunur. Bunlardan başka, kendi kendimize açmaktan çekindiğimiz konular vardır ki, bunların sayısı şerefli bir insanın dağarcığında bile hayli kabarıktır. Hatta daha doğrusu bunlar, sahibinin haysiyeti ölçüsünde artar.''
İşte Dostoyevski bize kendimize itiraf edemediğimiz apaçık ve yalın gerçekleri yeraltından itiraf ediyor.
Yaşamdan ya da yaşamın kendisinden o kadar uzağız ki, gerçek hayata karşı tiksinti duyuyoruz ve 'güzel ve yüksek şeyler'e yalnızca kaba kuvvet uygulayarak ulaşacağımızı sanıyoruz.
Yeryüzünden yeraltına minnetlerle.