Bir At Bara Girmiş… Ben de hemen söze giriyorum. Kitap, Dovaleh adlı bir showmanin stand-up gösterisi. Mikrofonu alıp konukları selamladığı an başlıyor, kapanış sözleriyle bitiyor. Fikir olarak şahane, keşke öyle kalsaymış :( Mizah anlayışının zekaya göre farklılık gösterdiği düşünülürse zaten salt beğeni pek mümkün görünmüyor. Ben okurken tereddütte kaldım. İhtimal ki: 1)Ben bu ince esprileri anlayamayacak kadar “kalın”ım. 2)Şükürler olsun ki ben bunlara gülmeyi 10 yaşımda bıraktım. Yazar tasvirleriyle moda sokabiliyor . Kendimi loş ışıklı bir barda içkimi yudumlayıp Dovaleh’i dinlerken hayal edebildim. Ama maalesef, bayat üstüne bayat espriler, fıkralar peş peşe patladıkça hesabı ödeyip kalkmak istedim cidden. Neyse eleştiriyi de tadında bırakmak lazım diyorum, gidiyorum.
Geçmişinde pek çok şey yaşamış bir adamın, dramını, en çok ait hissettiği yerde anlatması üzerine yazılmış bir kitap. Kendi tecrübelerinize yakınsa kitabı okumak size farklı bir bakış açısı sunabilir ama bana, kültürel ve tarih anlamında Dovaleh ve ailesinin başına gelenler tanıdık gelmedi. Özellikle Yahudi tarihini ve kültürünü bilmediğim için. Kitaba çok sığ kaldım okurken de keyif almadım. Bir an önce bitirmek için uğraştığım bir kitap oldu. Benim için tek ilgi çekici karakter hakimdi, sanırım onun öyküsünü okumak beni biraz daha dahil ederdi kitaba.
Çeviri harikaydı. Gerçekten böyle zor bir metini çevirmek için çok emek harcamak gerek.
Öncelikle sıkıcılığıyla ödül almış bu kitabın incelemesini yaparken söylemek istediklerimi nasıl anlatsam bilmiyorum. O kadar berbat espriler yapıyordu ki Dovaleh G. kendimi barda onu dinlerken ve sıkılırken buldum. Kalkıp gitmek istedim. O yüzden kitabı hızla okuyup bitirdim. Net olarak söylüyorum berbat bir eserdi. Bar bir at girmemiş eşşek girmiş sanki...
Kitabın daha ilk sayfasında, kendinizi hikayenin kollarına bırakmadan yazar hakkında bilgilendirmeyi okuduğumda, nasıl bir kitabın beni beklediği az çok tahmin etmiştim açıkçası. Yazar hakkındaki şu cümleyi aktaracağım size. "Muhalif ve barışçıl duruşuyla öne çıkan Grossman, bugün İsrail ve dünya edebiyatının en önemli ve saygın figürleri
Aldığı ödülden ziyade beni ismiyle cezbeden bir eserdi bu roman. İsrailli barış yanlısı bir yazarın, David Grossman, kaleme aldığı eserde sadece bir stand-up gösterisine tanık oluruz. Hikayesi söylense de tadı kaçmayacak cinsten. Çünkü zamanı durdurmaya girişilen bir kamyonet yolculuğu var ki biz okurken içten içe hadi hadi söyle artık diye sabırsızlanıyoruz. Eğer ben de barda bu gösteriyi izleyenlerden olsaydım sonuna kadar sabredebilir miydim? Bu soruyu çok sordum kendime ama kitapta böyle olmuyor çıkıp gidenlere bakıp Dovaleh G.'yi gülünç fıkraları ve acı anılarıyla dinlemeye devam ediyoruz.
Dovaleh G. aslında bir stand-up ile insanları eğlendirmek dışında bir çok kanayan yaraya tuz basıyor, en acımasızca olanı da kendi yarasına. Bunun yanında İsrail'in yayılmacı politikasının eleştirisi, Yahudi sürgünü gibi konulara değiniyor. Hayatının dönüm noktası olan 14 yaşı anlatırken sıkılan seyirciler için araya komik fıkralar serpiştirse de kimi seyircilerin sabrı sonuna kadar yetmez. "Bir at bara girmiş " ise stand-up içinde geçen bir fıkra ama tamamlanmamış bir fıkra.
Bir At Bara Girmiş romanı da bir stand-up’çının bir akşam sahnede neler anlattığı üzerine kurgulanmış. 'Hayatımı anlatsam roman olur' klişesini David Grossman stand-up’çıya yükleyerek sahnede denemiş ve olmuş. Dovaleh adında gözlüklü, bacaksız ve paspal birinin İsrail’in Natanya şehrinde, ağustos ayında bir gece kulübünde sahneye çıkmasıyla başlıyor roman. Kırk yıl önceki arkadaşı bölge mahkeme eski yargıcı olan Avishai Lazar’ı gösterisini izlemesi için telefonda ikna etmesinden sonra roman yargıcın ve Dovelah’ın anlatımlarıyla ilerliyor. Yargıç romanın sonuna kadar neden ısrarla çağrıldığını anlayamıyor. Gösteriyi izlerken gözlemlerini aktarması romanın bel kemiğini oluşturuyor zira mekânın atmosferini okuyucuya hissettiren yargıcın dili oluyor. Gerilimi, heyecanı, coşkuyu, çöküşü seyircilerden ve Dovelah’tan okuyan, anlatan yargıç kulüpteki nabzı çok iyi yakalıyor.
Çok değişik bir okuma deneyimi oldu benim için. Hani bazı kitapları okursunuz ve sevdiniz mi sevmediniz mi son sayfaya kadar net karar veremezsiniz, işte öyle bir kitaptı.
Roman, bir stand-up’çının sahneye çıktığında neler anlattığı üzerine kurgulanmış. Gösterinin kahramanı: Dovaleh. Bir gün yıllardır görüşmediği hâkim olan arkadaşını arayarak
Bu kitap her yıl idefixin yayınladığı en iyi ilk 50 romanın 2018 birincisi efendim.
Kitabı bu nedenle okudum ve ben çokkkk beğendim.
Yorumlara bakınca okurlar ikiye bölünmüş, ya çok beğenmiş, yada hiç beğenmemiş. Tereddüt ederek başladım ama iyi ki okumuşum, gayet başarılı, sürükleyici...
Konusuna gelince; Dovaleh G. isimli bir komedyenin stand-up gösterisini izlemeye gelenlerin o gece komedyenin asıl hayat hikayesini anlatmasıyla karşılaşmasını anlatıyor. Geçmişinden itibaren yalnızlığını güzel bir kurguyla anlatıyor ve okuyucuyu hiç sıkmıyor. Hatta yer yer Holokosttan,yahudi soykırımından dem vuruyor.
1954 yılında Kudüs'te doğan David Grossman, barış aktivisti olarak biliniyor.Oğlunun askerlik yaparken ölmesi bile onun barıştan yana tavrını değiştirmemiş.İsrail politikalarını eleştiren David Grossman'nın İsrail ideallerine sadık biri olmadığı için devlet fonu alamayacağını açıklamış.David Grossman "sadakatim, sanatımdır" diyen,
![119. Element [Bm]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F424703_a985f_1590709997.jpg){kind=small}
