Aşka ve isteğe doğru yürüyoruz. Ders aramıyoruz, büyüklükten istenen acı felsefeyi de aramıyoruz. Güneşin, öpüşlerin ve yabanıl kokuların dışında her şey boş görünüyor gözümüze.
Sayfa 20Kitabı okudu
Gözyaşları ve güneşe batmış bu gökyüzünde, yeryüzüne razı olmayı ve şenliklerinin koyu alevinde yanmayı öğreniyordum. Duyuyordum... ama hangi sözcük? Hangi ölçüsüzlük? Aşkla başkaldırının uyumunu nasıl kutsamalı?
Ama mutluluk bir varlıkla sürdüğü yaşam arasındaki basit uyumdan başka nedir? Ve hangi uyum bir insanı yaşama, süre isteğiyle ölüm yazgısının çifte bilincinden daha yasal bir biçimde bağlayabilir? Burada hiç değilse hiçbir şeye güvenmemeyi ve şimdiki zamanı bize 'fazladan' verilen tek gerçek olarak görmeyi öğreniriz.
“Otuz yaşında bir işçi şimdiden tüm kâğıtlarını oynamıştır. Karısıyla çocukları arasında ölümü bekler. Mutlulukları hızlı ve amansız olmuştur. Yaşamı da öyle.”
Sayfa 41 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ve hangi uyum bir insanı, süre isteğiyle ölüm yazgısının çifte bilincinden daha yasal bir biçimde yaşama bağlayabilir?
Sayfa 57Kitabı okudu
Ve şimdi yalnızca kör öfkenin kaynaklarıyla savaşıyorsunuz, düşüncelerin düzeninden çok, silahlara ve patlamalara kulak veriyor, her şeyi karıştırmakta, değişmez düşüncenizi izlemekte dayatıyorsunuz.
Sayfa 88Kitabı okudu
Hayır! Önemli olan ben değildim dünyada değildi.yalnızca uyum ve ondan bana aşkı doğurtan sessizlikti .
En iğrenç özdekçilik, sandığımız özdekçilik değildir, bize ölü düşünceleri canlı gerçekler, diye tanıtıp kendimizde her zaman için ölecek olana yönelttiğimiz inatçı ve aydınlık dikkati kısır söylenlere çevirtmek isteyenin özdekçiliğidir.
Ve yüreğin iyice duyduğu bu görünümün sonuna gelince, tepelerin bu hep birlikte soluyarak kaçışını, onunla birlikte de tüm dünyanın şarkısı gibi bir şeyi bir bakışla kucaklıyordum. Biliyordum, milyonlarca göz seyretmişti bu görünümü, benim içinse göğün ilk gülümsemesi gibiydi
Sayfa 58Kitabı okudu