Fatma Duman
@dumanfatmanur
Öğretmen
Hacettepe Üniversitesi
Ankara/Bursa
19 Temmuz
18 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bu bir his ki, metin ve sabit, hiç değişmiyor, gün geçtikçe daha da çok kazanıyor, bu his ki onunla ben, bütün hayatı ve kitapları daha iyi anlıyorum ve kendimi romanlardaki kahramanların çoğuna benzetiyorum, ne dersin? Nadir Bey, aşk budur, değil mi ?
Sayfa 195Kitabı okudu
Bir insan, dünya güçlerinin vuruşmasından, ölümle kalım arasındaki birçok halkalardan geçmişse, bu kargaşada yüz defa ölebilecek iken hâlâ hayatta kalmışsa, çok görmüş, çok öğrenmiş olur. Neyin iyi, neyin kötü, neyin doğru, neyin yanlış olduğunu anlamış olur...
“Kitabı kapıyarak minderin üstüne fırlatıp attı, kitaplarla hayat arasındaki farka ömründe ilk defa hırslandı.”
Sayfa 200Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
...ama pek azımızda cesaret verilmeden gerçekten âşık olacak yürek vardır.
Sayfa 23Kitabı okudu
Gerçekten sevdiğim pek az insan var; hele saygı duyduğum daha az insan var. Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
İnsan isteyince mesafenin önemi yoktur.
Sayfa 34Kitabı okudu
Bir kitap okudu
424 syf.
8/10 puan verdi
·
25 günde okudu
Kurnazlığa yakın her şey basitliktir.
Sayfa 42Kitabı okudu
Evlilikte mutluluk tümüyle şans meselesidir. Taraflar birbirlerini gayet iyi tanısalar da, hatta baştan çok benzer olsalar da bu, mutluluklarına en ufak bir katkıda bulunmaz. Sonradan daima değişmek için çırpınır başlarını derde sokarlar; hayatını birlikte geçireceğin kişinin kusurlarını ne kadar az bilirsen o kadar iyidir.
Sayfa 24Kitabı okudu
Nesnel gerçekliğin, şairi kendi benliğini, varoluş tarihinin tuhaf aynasında kendini tekrar tekrar görmek dışında hiçbir şeyi anımsayamayacak ölçüde unutmaya zorlayacak kadar ağırlığı vardır.
Sayfa 21Kitabı okudu
Mutluluğun bir dirhemi bile on okka bilgelikten daha kıymetlidir bazen.
"Hakikaten şu insanlar pek müz'iç mahluklardı. Kendi akıllarının üstünlüğüne inanarak başkasına öğüt vermekten vazgeçmiyorlar, fakat kendi gülünçlüklerini, zavallılıklarını da bir türlü idrak edemiyorlardı..."
Sayfa 27Kitabı okudu
