SOSYAL BEDENE SİRAYET EDEN AHLAKİ VİRÜSLER
ihtiyaçtan satılık denilince ''dur satma al ihtiyacını gider'' demek yerine, yok pahasına alıp ''Abi! adam sıkışmıştı bastırıp bedavaya aldım'' diye hava atılıldığı yerde, bu konuşma hiç yadırganmıyorsa; hatta ''vay be helal olsun'' diye onaylanıyorsa virüs çoktan bedene girmiş ve çürüme başlamıştır.
Bir yanım yorgun sanki yüz yıllık bir kadın
Bir yanım deli dolu küçük bir kız çocuğu, İkisi arasında zorlanıyorum yaşamaya. Birine sus diyorum diğerine dur. Ne yorgun kadın susuyor, Ne yaramaz kız çocuğu duruyor. Hayat kimsenin ne istediğini sormuyor.
Sadece akıp duruyor.
Varlığın yetiyordu. Orada öylece dur artık basıp gitme diye, çocukluğumun uyku saatlerine döndüm. Saklanıp nefesimi tuttum. Bıkma diye.
Dur
Akıtma gönlüm yaşını gözünden
Öpecek bir yer bırak
Oy bana en yakın
Bana en uzak
Sevgili yar
Hasretine vur beni
Arkadaş Zekai Özger
Sahte olan her şeyden uzak dur, özellikle de insansılardan. Seni birilerine dönüştürmelerine izin verme! Kendini seç.
Şimdilerde
Kanatlarıma yağan karı silkelemeye çalışan bir pervâneyim
Yorgunum, durgunum, vurgunum ama hamd olsun imitvarım
O'dur, varlığımı var kılan, benim için hayr olanı şer olanı bilen
O'dur, düştüğümde yaralarımı saran; derdimi, kederimi bilen, merhameti ile muamele eden
O'dur, mütebessim kılan, emeğimin karşılığını veren, her daim rahmeti ile muamele eden
O'dur, özümü gören, sessizliğimi duyan, karanlığıma ay ile yıldızı konduran
Karınca değilsem de ebabil değilsem de Hak için kanat çırpan pervaneyim
Bir nûr çevresinde kanat çırpıp duran, hâr içre bahar düşleyenim
Âcizim
Çaresizim
Kimsesizim
Yokluğumu, yoksulluğumu, yoksunluğumu bilene pervâneyim.
O ye’stir ya da kara sevda hastalığıdır bana bulaşan
Uzak dur benden ta ki bende bulunan sana bulaşmasın
Sayfa 65Kitabı okudu
Seni andım bu gece
Sisli bur yağmur karıştı hüznüme
Anılardan seken bir kurşun, kalbimi buldu...
Sayfa 127 - Mona KitapKitabı okuyor
Bir ince pusudayım
Bu gece zehir zemberek
Bir yolun sonundayım
Sessizce tükenerek.
Sayfa 112 - Mona KitapKitabı okuyor
H. P. Lovecraft bunu beğendi
Hem insan hem de hayvan yaşamında en önemli duygulardan veya hislerden biri de "korku"dur.
Sayfa 95Kitabı okuyor
