Okur Takip Önerileri
Yara
"Kaçtığım bütün savaşların yaralarını taşıyorum" diyen Fernando Pessoa, girdiğimiz savaşların mi yoksa kaçtığımız savaşların mı yaraları daha ağırdır?
Yataklarımızda ölmek de iyidir
temiz bir yastıkta
ve arkadaşlarımızın arasında.
Bir kez olsun
ellerimiz göğsümüze kapanmış,
boş ve solgun,
çiziksiz, zincirsiz, bantsız
ve belgesiz ölmek iyidir.
Temiz bir ölümle ölmek iyidir,
gömleğimizde deliksiz
ve kaburgalarımızda delilsiz.
Yanağımızın altında kaldırım taşı değil, beyaz bir yastıkla,
ellerimiz sevdiklerimizin elleri arasında,
çaresiz doktorlar ve hemşireler etrafımızda,
arkamızda zarif bir vedadan başka hiçbir şey bırakmadan,
tarihe aldırmadan,
dünyayı öylece bırakarak,
bir gün bir başkası onu değiştirir diye umarak
ölmek iyidir.
Anla,
bir ömre sığmaz seni sevmek
Anlat,
sana kavuşamamamın
kaç ölüm ettiğini onlara
Sana sarılmadan geçmez göğsümdeki ağrı
Yüzünü ellerimin arasına almadan yaşadığımı anlayamam..
Gün geçer azalır sevgi
Değişir her şeyin rengi
Bugün değil, yarın belki
Unutursun...
at izi it izinde, it izi bit izinde
bu nasıl bir bulanıklık
bu nasıl bir muammâ
bir gül neresinden tutulur bellâra
biliriz, bilirsin
bir makine neresinden tutulur onlar bilir
onlar bilir bir gül neresinden koparılır
bu kaçıncı zulümat bize izletilen
bu kaçıncı barbarlık
bilinsin istiyoruz
bileniyoruz
Şimdi bu bağ yolunda benazir
Yolumdan çekilse dünya...çekilse kaygıdan yaratılmış ilahlar
Sırtımı berrak bir yaşanmışlığa dayasam
Sırtımı ve sırtımın sırrını
Ne ferah bir gök olsa
Ve ciğerlerimde nefesinden damıtılmış bir cennet ırmağı
Bunlar hep olmuş hep olağan hep olacak şeylerdir
Adam fısıldadı, Tanrım benimle konuş!
Ve bir kuş cıvıldadı ağaçta.
Ama adam duymadı.
Sonra adam bağırdı, Tanrım konuş benimle!
Ve gökyüzünde bir şimşek çaktı.
Ama adam dinlemedi onu etrafına bakındı. Ve Tanrım seni görememe izin ver dedi.
Bir yıldız parladı gökyüzünde.
Ama adam farkına varmadı, yüksek sesle haykırdı, bana bir mucize göster Tanrım!
Ve bir bebek doğdu bir yerlerde.
Ama adam bunu bilmedi, sonra çaresizlik içinde sızlandı, dokun bana Tanrım, dokun burada olduğunu anlayayım.
Bir kelebek kondu adamın omuzuna.
Ve adam kelebeği elinin tersiyle uzaklaştırdı...
Tanrı sana bir şeyi söylemek istediğinde, bunu mutlaka söyleyecektir.
-Epiktetos.
Ne gümüş bir çocukluk ölümün mavi cinleri
uykusunda bıraktığı saçlarındaki yangın
o balçıkla beslenen saçlarındaki yangın
ona doğru uzanınca akşamın kanlı eli
sönmüş ateşlerini öptü tapınağımın
ona cinleri sığındıran ay korkusudur
ne gümüş bir çocukluk ölüler gibi sağlam
ölüler gibi soyunmuş artık korkularından
onu ben ne kadar buldum desem yok olur
çünkü girilmez tarlasına ay kokusundan
•Mahsunî Şerifin "Deprem yoktu neden evim yıkıldı?" sözüyle en büyük enkazları insanların bıraktığını anlatması ne anlamlı...
"Başka diyarlara, başka denizlere giderim, dedin.
Bundan daha iyi bir kent vardır bir yerde nasıl olsa.
Sanki bir hükümle yazgılanmış bir çabam;
ve yüreğim sanki bir ceset gibi gömülmüş oraya.
Daha ne kadar çürüyüp yıkılacak böyle aklım?
Nereye çevirsem gözlerimi, nereye baksam burada
gördüğüm kara yıkıntılarıdır hayatımın yalnızca
yıllar yılı yıktığım ve heder ettiğim hayatımın."
Yeni ülkeler bulamayacaksın, bulamayacaksın yeni denizler.
Hep peşinde, izleyecek durmadan seni kent. Dolaşacaksın
aynı sokaklarda. Ve aynı mahallede yaşlanacaksın
ve burada, bu aynı evde ağaracak aklaşacak saçların.
Hep aynı kente varacaksın. Bir başka kent bekleme sakın,
ne bir gemi var, ne de bir yol sana.
Nasıl heder ettiysen hayatını bu köşecikte,
yıktın onu, işte yok ettin onu tüm yeryüzünde.
Seni boşuna mı seviyorum sanıyorsun? Biz, “Kalûbelâ”da beraber değil miydik? Ben o günü hatırlayamıyorum. Sen de hatırlayamazsın. Ama mutlaka yan yana idik. Tanrı buyruğuna beraber baş eğmedik mi? Evet demedik mi? Çünkü sensiz eksik oluyorum. Yarım oluyorum. Biz, birbirimize “Kalûbelâ”da vurulduk.
Travma sadece yaşanmış kötü olaylar değil, ayrıca gerçekleşmemiş güzel olaylardır.