Mükemmelliğe giden yol taşlıdır ve erdem de bu yolda her zaman engellerle karşılaşır, günahı ve kötülüğüyse öyle destekler ki...
Arkadaşlarım bana saygı duyuyor. Ben de çoğu zaman onların mutluluklarına katkıda bulunuyorum ve kalbim onlar olmadan atamayacakmış gibi geliyor. Eğer ölecek olursam ve bu çemberin dışına çıkarsam, yokluğumu hissederler mi? Kaç gün? İnsanoğlu böyle geçicidir. Kendi varlığına en çok inandığı, sevdiklerinin anılarında ve kalplerinde derin izler bıraktığını sandığı yerlerde bile, hızla silinip gider.
Hiç yaşamamış olmayı ölümsüzlük sandılar.
Bedenlerini dinlemeyi günah sayarken, büyük göçlerde hep insana yabancı tanrılara kulluk ettiler.
Okur Takip Önerileri
İnsanın insana binlerce yıldır müjdelediği bizlerdik aslında. Yani sen ve ben'den günün birinde Biz olmayı başarabilenler.
Bizlerdik müjdelenmiş olanlar.
Kutsanmışlığımız ise, peygamber olmayışımızdı.
Son ana dek, bir insanı sırf iyilikten tavuskuşlarıyla süslerler, kötü bir şey gelmez akıllarına; madalyonun öbür yüzünü hissetseler bile daha önceden kendilerine tek bir kelime etmezler; tek bir düşünceye saplanırlar; iki elleriyle birden uzaklaştırırlar gerçeği, ta ki süsledikleri kişi onlara kendi burnunu gösterinceye dek.
İki şeye hakkım olduğuna karar verdim: Özgürlük ve ölüm. Birine sahip olamazsam ötekini isterim çünkü hiç kimse beni canlı tutsak edemez.
H. Tubman
Neden illa yasaklamalar ile, bir takım kurallar ile dünya mutluluğu sağlanmaya çalışılmış? Neden bu dünyada yasak olan şeyler, öldükten sonra ödül olarak sunulmuş?
Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?
