....
Bir işçi ölümünün “dayanılmaz hafifliği”
Zincirlerle çekiyor işçiler
Güneşi yatağımın başına
Ben nasıl çıkarım bu kirli yüzle
Güneşin karşısına?
Celal Sılay
Milan Kundera’nın Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği romanındaki “dayanılmaz hafiflik” ifadesinin, birçok yazıya başlık olmasının artık sinir bozucu hale geldiğini kabul ediyorum. İnsan
"curnalcı!" öyle mi? Adnan buna gülerdi. İstanbul'da yalnız onun konağında Abdülhamit'e yüksek sesle sövülebilirdi. O halde şimdi Hidayet geldi diye Raif'e karşı Adnan neden küçülmüştü? Bunu kendisi de anlamıyordu: Adnan öyleydi.
Hidayet, kitabı bitirmiş, Adnan'ın dalgınlığına hay retle bakıyordu. Adnan bozuldu.
Ruhsal,parasal,soyut,boyut,yaşam,eğilim...
Ya bunlar türkçe değil,yahut ben türk değilim!
Oysa halis Türk benim,bunlar işgalcilerim;
Allah Türk'e acısın,yalnız bunu dilerim.
Necip Fazıl
TÜRK BANKACILIĞININ MESSİ'Sİ OLMAK
Kapitalizm neden son yıllarda Türk Bankacılığının Messisi olarak bilinen Önder Karaçay'dan gol yiyor.
Karşılarına almayı göze alarak Türk bankacılığının Messi'sini kenara iterek oyun dışı bırakalım bitsin zihniyeti olabilir mi?
Bunu yeniden anlatmanın zamanı geldi.
12 Eylül 2012 sonrası kitabımı yazma süreci içinde çok iyi dost
O akşam sordum: "Sen zencileri mi savunuyorsun, Atticus?"
"Elbette savunuyorum. Zenci deme, Scout. Bu kabalıktır."
"Okulda herkes öyle diyor."
"Bundan böyle o herkesten biri öyle söyleyemeyecek."
"E peki, benim böyle konuşarak büyümemi istemiyorsan, o zaman neden okula gönderiyorsun?"
