Ebul Kasım Lâhuti
Sensiz
Haberin var mı bir ateş yaktım gamından sensiz
Alevledim bütün varlığımı o ateşle sensiz
Binlerce ay yüzlü gördüm ben her şehirde ancak
Yemin gözlerine senin, kapadım hepsine gözlerimi sensiz
Dolu göz yaşlarıyla, ciğer parçalarıyla her zaman eteğim
Nice ey ay yüzlü yakut, mücevher biriktirdim sensiz
Sayısız müşteriler ve bol sermayeleri, ama ben
Satmadım hayalinden başka hiçbir şeye kendimi sensiz
Öldürdüler beni de, söylemedim sırlarını yad ellere
Ah bir değer versen, bak nasıl öğrendim senden vefayı sensiz
Anlattım sevgini, şefkatini Lâhûtî’ye senin
Diktim böylece yaralarını gönlümün sensiz