Saat gece 1 suları. Şuan mutfak masanın başında oturmuş ellerim yüzümde düşünüyorum. Kaybettiğim bu savaşta hayata geri nasıl devam edebilirim düşünüyorum. Rabb'im nasip etmediyse vardır bir bildiği diye diye kendimi avutuyorum . Sustum, sevmeye, sevilmeye, inanmaya ömrümün sonuna kadar sustum . Onun uğruna kalbini kırdığım annem. Bu gün onun akıttığı göz yaşımı sildi. Ve anladım ki annem başta anlamış zaten senin benim kalbimi hak etmediğini. Susuyorum ki sanma olan özlemimden. Ben sustum, kabuğuma çekildim içimin güzelliği ile yaşayacağım duvarlarım örülü iken kimse bana bu denli zararı vermeye kalkışamaz.
Okur Takip Önerileri
İnsan kendini kuşkucu biri olarak görür ama kuşkusundan şüphe ederse doğru yapar.
