Mutluluk önünde sonunda onu hissedenin anlayacağıydı. Fakat acı başkaydı. Acı onu ancak yaşayanın bileceği,kendisi gibi aynı acıya uğramışların tanımlayabileceği kaçış yeriydi.
Beni anla, bana vâkıf ol, beni oku. Sesim sana ulaşsın, sende çoğalayım, sende yankılanayım,sana ilişeyim,sana değeyim. Gör beni. Bil ve sev. Daha ne isterim, ne olsun daha?