Eda Akgün
@edaakgun97
Sınıf Öğretmeni
İstanbul, Rize
İstanbul
7 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
68 syf.
·
Puan vermedi
“Nereye doğru gitmem gerektiğini bana söyler misiniz?”
“Bu nereye varmak istediğine bağlı,” dedi kedi.
Alice, “Bunu pek önemsemiyorum,” dedi.
Cheshire Kedisi, “O zaman,” dedi, “ne yöne gittiğinin de bir önemi yok.”
“Bir yere varmak koşuluyla,” diye ekledi Alice.
“Ah, elbette bir yere varırsın,” diye yanıt verdi kedi. “Eğer yeteri kadar çok yürürsen.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Gülüyorduk ve bütün felaketler uzaklarda kalmıştı.
Sayfa 147Kitabı okudu
“Olsun, onu öldüreceğim.”
“Ne diyorsun evladım sen, babanı mı öldüreceksin?”
“Evet, öldüreceğim. Çoktan başladım bile. Öldürmek derken öyle Buck Jones’un tabancasını alıp dan diye öldürmeyi kastetmiyorum. Öyle değil. Kastettiğim onu kalbimde öldürmek. İyiliğini istemekten vazgeçmek. Derken bir gün ölüp gidecek.”
Sayfa 145Kitabı okudu
Ama yakında her şey yoluna girecekti. Çocukların yaraları çabuk geçerdi, gelecekte sürekli tekrarlayacakları, “Evlenince geçer,” ifadesindekinden bile çabuk…
Sayfa 136Kitabı okudu
Bilesin ki kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar.
Sayfa 120Kitabı okudu
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bunları söyleyen içimdeki küçük kuşum değildi. Yüreğim olmalıydı.
Sayfa 44Kitabı okudu
“İnsanlık öldü mü?” dedim.
“Yok.” dedi, “ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?”
Sayfa 39Kitabı okuyacak
Şu doğa büyücüsü olamaz işler gerçekleştirmiştir. Şu parmak kadar parmak kadar, burada çocukların ağlamalarına düşmemiş kuşlar, kim bilir buradan nereye kadar, dağlar, bozkırlar, denizler çöller aşarak nereye kadar uçarlar, nereye yuva yapıp nereye yumurtlarlar? Doğanın gerçekleştirdiği büyüye delicesine şaşırmak gerek. Gökyüzüne saçtığı, bu inip çıkan, çavan renk parçacıklarına, ışıldayan, binlerce renk karmaşasında, kaynaşmasında balkıyan...
Sayfa 36Kitabı okuyacak