Asimilasyon yol değil deriz de
Çirkinliğini anlamışlığım şimdi
Gibi bir his gezindi içimde
İnsanı koparmak çiçeğinden
Gerçeklik: Güzelsiz bir gerçeklik
Asimilasyon niçin bilsin
Çiçek koparmak asimilasyonun işi!
Sayfa 62Kitabı okudu
...
Yorgunsundur o zaman
Belki de yıpranmış?
Hayır...Kalsın yorgunluk
Dağlara çekiliyorum ben
Yıpranmışlığın beslediği gücümle.
...
Aşkınlıkla aşkla çağırsam da seni varlığıma
Volkan yutmuşluğumdur bu; bu su gibi senden geçmek
Sayfa 21Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
...
Bulut yakınlığında
Yakınımızda olacak
Tüm tufanların tortusu
Acılanmak!
Ve
Anka kadar
Var olacak
Keder!
Acılar da biter
Sayfa 45Kitabı okudu
Yokluğunun sanrısıdır bu
Şu an kollarımda olman
Harikulade güzel yüzünü
Göğsüme gömüyorsun korkmadan
Gitmek saati gelmiyor aklına
Kimselerin yok soruşturacak
Benimsin: Kendin olduğun kadar
...
Sayfa 55Kitabı okudu
Küçük imalathanelerde ve zanaatlarda işçi alet kullanır. Buna karşılık fabrikalarda ise, işçi makinenin emrindedir. Birincisinde alet, işçinin istediği hareketlerde bulunur. İkincisinde ise, işçi makinenin hareketlerine uymak zorundadır. Küçük üretim atölyesindeki çalışma sistemi canlıdır. İşçiler bu sistemin birer parçalarıdır. Fabrikada ise cansız bir sistem vardır ve bu sistem işçiden bağımsız işler. Öyle ki, işçi sadece canlı bir uzantı konumundadır.
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
Bireysel ve toplumsal çıkarlar çatıştığı müddetçe, insan emeği denetlemez, tersine emek insanı köleleştirip, karşısında yer alır. Ona yabancı bir güç teşkil eder.
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
İşçiler üreterek ve ürettiklerinin verdiği güç sayesinde zenginleşirler. Ama bu zenginlik oranında da yoksullaşırlar...
...işçi üretim esnasında kendini ne kadar çok harcarsa, nesneler dünyası o kadar güçlenecek, kendi ruhsal hali ise, o oranda yoksullaşacaktır ve yabancılaşacaktır. Aynı şey dinde söz konusudur. İnsan kendi insani değerlerini tanrıya yükler. Aynı ölçüde yoksullaşır. İşçi hayatını nesneye katar. Artık kendisine ait değildir. Dolayısıyla emek sarf ettikçe, varlığı geriler. İşçi kendi ürününe yabancılaşır. Bu durumda emeği, bağımsız bir varlık, bir nesne haline gelmiş olur.
Sayfa 44Kitabı yarım bıraktı
Hegel'e göre tanrı, tarihin failidir. İnsanda bir nevi yabancılaşma olarak yer alır. Bu anlamda tarih, kendisini bulmasının yoludur.
Sayfa 44Kitabı yarım bıraktı
İnsanın siyaset, bilim, sanat ve dini inanış gibi şeylerle ilgilenmeden önce, karnını doyurma, barınma ve giyim gereksinimlerini tatmin etmesi gerekmektedir. Bu nedenle, birincil maddi tatmin araçlarını üretebilmiş ve belli bir ekonomik düzeye gelmiş olan ülkelerde, sosyolojik ve politik kurumların, sanat eserleriyle dinin gelişmesi söz konusu olabilir ancak. İnsan bu doğrultuda hayat tarzı tarafından şekillendirilmiştir.
Sayfa 41 - 42Kitabı yarım bıraktı
Üretimle ilgili olan bir etken, her türlü doyumdan kaçınmayı gerektiren eğilimlere neden olabiliyordu. Bunu kapitalizmin ilk evrelerinde görmek mümkündü. Yine 19. yüzyıldaki kapitalizmin sebep olduğu stokçuluk ya da 20. yüzyıl kapitalizminin getirdiği tüketim çılgınlığı ve sarf etme arzusu da bu başlık altında incelenebilir.
Sayfa 41Kitabı yarım bıraktı
İnsanın yapısını somut olarak görmek mümkün değildir tabii. Gördüklerimiz, söz konusu yapının, değişik kültürlere göre büründüğü muhtelif görünümleridir.
Sayfa 31Kitabı yarım bıraktı
Marx'a göre bireysel fikirlerimiz, herhangi bir toplumdan esinlenip, alınmıştır. Söz konusu fikirler, ilgili toplumun özgün dokusuna ve çalışma şekline göre meydana getirilmişlerdir. Marx'ın özelliği, her türlü ideolojiye, fikre ve toplumsal hedefe karşı tavır almak ve gözetlemeye, inanmamaya ve şüpheye dayanan bir konumda bulunmaktır.
Sayfa 17 - 18Kitabı yarım bıraktı
Marx politik liderin sosyolog olmasını şart koşuyordu. Freud da tedaviyi yapan kişinin, yetenekli bir bilim adamı olmasını ister. Zira her iki düşünüre göre de, fert ve cemiyeti değiştirecek olan asıl enstrüman, dürüstlüktür. Toplumların ve fertlerin tedavisinde, fark etme, yani bilinçli hale gelme kilit konumdadır.
Sayfa 20 - İlya psikoloji dizisiKitabı yarım bıraktı
Bir arı, bir çiçekli dala nasıl bağlanırsa Henriette de bana öyle bağlıydı; asıl amacı ben değildim, bir andım onun için, belki de bir tesadüf, ama bütün yaşamı değildim. Tahtını kaybetmiş bir kral gibiydim ve bana krallığımı geri verebilecek birini düşünerek yürüyordum. Kendini kaybetmiş bir kıskançlık beni sarıyordu. Hiçbir şeye cesaret edemediğim, şimdi bana daha ince daha karışık gelen bir sevginin bağlarına sahip olmanın verdiği fiili hakkın zinciriyle güçlendirilmediğimden dolayı kendime kızgınlık duyuyordum.
Sayfa 208Kitabı okudu
